“มีคนโรคเรื้อนหลายคนในอิสราเอล

แต่ไม่มีใครได้รับการรักษาให้หายจากโรค

นอกจากนาอามานชาวซีเรียเท่านั้น”

(ลก.4:27)

.................................

งานขัดห้องน้ำเป็นงานที่หนัก และเหนื่อย

แต่แม่บ้านที่รักในสุขอนามัยของครอบครัว

ก็จะหมั่นขัดถูกห้องน้ำให้สะอาดหมดจดอยู่เสมอ

ยิ่งกว่านั้นแล้วห้องน้ำที่ถูกปูพื้นและผนังด้วยกระเบื้องสีขาว

จะเห็นความสกปรกได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น

เด็กๆที่ถูกใช้ในขัดพื้นห้องน้ำมักบ่นพึมพรำว่าเหตุใดจึงไม่ใช้กระเบื้องสีเข้มๆ

เพื่อพรางตาคราบสกปรกทั้งหลาย

บาปร้ายก็เช่นกัน  ยิ่งเราปิดบังซ่อนเร้น  มันจะยิ่งทวีจำนวนมากมายยิ่งขึ้น

ภายใต้วิญญาณที่สกปรกและเต็มไปด้วยบาปมากมาย

การกำจัดบาปให้ออกไปจากวิญญาณก็เป็นสิ่งที่หนักและเหนื่อยในใจไม่ต่างกัน

เพราะเมื่อเราพยายามทำใจให้สะอาด

 เราก็จะต้องพยายามไม่ให้บาปร้ายกลับเข้ามาอีก

เมื่อเราล้างห้องน้ำให้สะอาด มันต้องผ่านความยากลำบาก

เราก็ต้องพยายามสุดความสามารถที่จะรักษาให้มันสะอาดนานเท่าที่ทำได้

เมื่อเราล้างใจให้สะอาด มันก็ต้องผ่านความอดทนอดกลั้น

พยายามอย่ากลับไปหามันอีก

สิ่งใดทำให้คนโรคเรื้อนคนนั้นหายได้

แล้วเหตุใดคนอื่นๆจึงไม่หายจากโรคเรื้อน

ความพยายามด้วยความเชื่อ  ผ่านการรอคอยด้วยความหวัง

และแสดงออกด้วยความรักแห่งการต้อนรับที่อบอุ่น

นำมาซึ่งการรักษาให้หายจากโรคร้ายทั้งปวง

………………………

พระเยซูเจ้าตรัสว่า

“ไม่มีประกาศกคนใดได้รับการต้อนรับอย่างดีในบ้านของตน”

(ลก.4:24)

หากขาดความเชื่อ  คำสอนของพระเยซูเจ้าก็ไร้ประโยชน์

หากขาดความหวัง  อนาคตก็ไม่มีความจำเป็นสำหรับชีวิต

หากขาดความรัก  เราก็ไม่เหมาะสมเป็นสิ่งสร้างที่สูงส่งของพระเจ้า

พระเยซูเจ้ามาเพื่อคนบาปจะได้กลับใจ

คนหูหนวกจะได้ยิน (คำสอนของพระองค์)

คนใบ้จะพูดได้ (ประกาศข่าวดีของพระองค์ต่อไป)

แต่หากขาดความเชื่อ ความหวัง และความรักต่อพระเจ้าและเพื่อนมนุษย์

เราก็ไร้ค่าที่จะเกิดมาบนโลกใบนี้

แม้ทำบาป แต่ยังมีความเชื่อ เราก็พร้อมจะกลับใจ

แม้ทำบาป แต่ยังมีความหวัง  เราก็พร้อมจะเดินหน้าต่อไป

แม้ทำบาป แต่ยังมีความรัก เราก็พร้อมจะเริ่มต้นใหม่ในพระเจ้า

“ขณะนี้ยังมีความเชื่อ  ความหวัง และความรักอยู่ทั้งสามประการ

แต่ที่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดทั้งหมด คือ ความรัก”

(1 คร. 13:13)

……………………………………..

ด้วยความเชื่อ ความหวัง และความรัก

จะปกปักษ์  พิทักษ์  คุ้มครองไว้

เป็นเข็มทิศ  นำพา  วิญญาณ์ไป

สู่ราชัย   เคหะสถาน  บ้านพระบิดา

แม้วิญญาณ  ข้าอ่อนล้า   คราทำบาป

ด้วยความหยาบ  บาปร้าย  หมายเข่นฆ่า

ขอพระองค์  โปรดทรง  พระเมตตา

ให้ความรัก ได้นำพา   ลูกกลับไป

เดินในทาง  แห่งพระธรรม ตามคำสอน

รู้กลับย้อน  คืนสวรรค์  คราหวั่นไหว

มีความเชื่อ  มีความหวัง  อันอำไพ

มีความรัก  ชี้ทางให้  ใจก้าวเดิน

............................................

S