“อย่ากระวนกระวายถึงสิ่งใดเลย”

(ฟป.4:6)

......................................

สัปดาห์ที่ผ่านมา  ในช่วงเทศกาลวันพ่อแห่งชาติ

ซึ่งเป็นปีแรกที่พวกเราลูกๆของพ่อ

ต่างกระจัดกระจายไปกันคนละทิศคนละทาง

ไม่ได้มารวมตัวกันเหมือนทุกปีที่ผ่านๆมา

เมื่อน้องสาวเกิดอุบัติเหตุรถชนบาดเจ็บต้องเข้าพักรักษาตัวในโรงพยาบาล

เมื่อน้องชายและครอบครัวต้องเดินทางไปต่างประเทศ

เมื่อพี่สาวต้องกลับไปปฏิบัติภารกิจชีวิตนักบวช

เนื่องจากขอลามาดูแลน้องสาวและพ่อแม่อยู่พักหนึ่งแล้ว

และเมื่อหลานสาวตัวน้อย 2 คน กำลังป่วยไข้กันอย่างพร้อมเพรียง

ทุกอย่างดูยากลำบากไปหมด

ข้าพเจ้ามีความตั้งใจดีที่จะกลับไปช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่

ในวันหยุดยาวที่อีกใจหนึ่งแอบอิจฉาคนไปเที่ยวป่าเขาลำเนาไพร

แต่เมื่อย้อนกลับมาคิดก็ถือว่าเป็นบุญยิ่งนัก

ที่เราได้มีประสบการณ์ชีวิตประสบการณ์แห่งความรักร่วมกับครอบครัวของเรา

ในวันหยุดพิเศษเช่นนี้

พ่อเล่าว่า ช่วงนี้เหตุการณ์ในบ้านเรามักมากมายเหลือเกิน

แต่เราก็ขอบคุณพระที่มันไม่หนักหนาจนเกินไปที่เราจะรับได้

อย่างน้อย  น้องสาวก็ปลอดภัยแล้วจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นซึ่งค่อนข้างรุนแรง

อย่างน้อย เราก็ได้รับรู้ว่ามีคนที่ห่วงใยครอบครัวของเรา

และเป็นกำลังใจให้กับครอบครัวของเรามากมายนัก

อย่ากระวนกระวายใจเลยว่าจะมีอะไรหนักหนาเกินเราจะรับไว้ได้

ทุกประสบการณ์ที่หนักหนาสำหรับเรา จะทำให้เราแกร่งขึ้น

และย้อนกลับมาเป็นพระพรของสำหรับครอบครัวของเราเอง

ข้าพเจ้าพร่ำภาวนาขอให้ความทุกข์ยากลำบากที่เกิดขึ้น

แปรเปลี่ยนเป็นพระพรเพื่อลูกหลานของข้าพเจ้า

ให้เขามีความเชื่อ และเต็มไปด้วยผลของพระจิตทุกประการ

.....................................

“จงให้ความอ่อนโยนของท่านทั้งหลายปรากฏแก่คนทั้งปวง”

(ฟป. 4:5)

คนรอบข้างสัมผัสชีวิตจิตของเราผ่านกิจการ และความอ่อนโยนของเรา

กิจการของเราจะเป็นแบบอย่างให้คนรอบข้างเห็นถึงความรักของพระเจ้า

ความอดทนต่อความยากลำบากในชีวิตทำให้เราแกร่ง

แต่ความแกร่งไม่ได้ทำให้ความอ่อนโยนของเราลดน้อยลงไปเลย

กลับยิ่งทำให้เราสมควรที่จะสุภาพนบนอบมากยิ่งขึ้น

เมื่อเราเห็นถึงพระเมตตาของพระเจ้าที่ทรงเอื้อเอ็นดูเรายามทุกข์ยาก

เรายิ่งสัมผัสถึงความอ่อนโยนของพระเจ้าที่ทรงสงสารเรา

มนุษย์ผู้ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เพราะความอ่อนแอ

.....................................................

อย่ากระวน กระวายใจ  สิ่งใดเลย

พระไม่เคย ทอดทิ้งใคร  ให้สิ้นหวัง

เพียงแต่เรา  เชื่อไว้ใจ  ในพลัง

ที่พระยัง  ความเมตตา   มาเกื้อกูล

แผ่พระพร  ที่พระมอบ  ให้เกิดผล

จะบันดล  บันดาลให้  ไม่เสื่อมสูญ

ทั้งความเชื่อ  ความไว้ใจ  ให้เพิ่มพูน

สิ้นอาดูร  คูณความรัก  จักนำชัย

....................................

S