“พระองค์ทรงพำนักอยู่ที่ไหน” (ยอห์น1:38) ..................................... ยอห์น และอันดรูว์ อัครสาวกของพระเยซูเจ้า ถามพระเยซูเจ้าว่า “พระองค์ทรงพำนักอยู่ที่ไหน” พระเยซูเจ้าชวนเชิญท่านทั้งสองให้มาดูที่ประทับของพระองค์ และท่านทั้งสองก็พักอยู่กับพระองค์ในวันนั้น หลายต่อหลายครั้งที่เราต้องการที่จะรู้จักพระเยซูเจ้า แต่เมื่อพระองค์ทรงเปิดเผยให้เรารู้จักพระองค์ เรากลับไม่เชื่อในสิ่งที่พระองค์ทรงเปิดเผยกับเรา เพียงเพราะว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ตรงกับความต้องการของเรา สิ่งเหล่านั้นฝืนต่อความสุขของเรา หรือสิ่งเหล่านั้นเป็นปัญหาที่ทำให้เรารู้สึกผิดหวัง เรายืนดูพระองค์อยู่ไกลๆ ด้วยความระแวงสงสัย ................................ เราแต่ละคนต่างมีกระแสเรียกที่แตกต่างกันไป เมื่อเราทดลองเดินตามกระแสเรียกใดกระแสเรียกหนึ่ง แล้ววันหนึ่งเราพบว่ามันไม่ใช่เส้นทางของตนเอง ไม่ว่าจะด้วยผลการประเมินของใครก็ตาม แต่เมื่อสิ่งนั้นไม่ใช่เส้นทางของตน เราก็ย้อนกลับมาไตร่ตรองตนเองว่า กระแสเรียกที่เหมาะสมกับเราคืออะไร ไม่ใช่ต่อว่าอดีตที่ผ่านมาว่าเป็นความผิดพลาดของใคร ................................................ อัครสาวกของพระเยซูเจ้าติดตามพระองค์ไปทุกที่ ท่ามกลางการต่อต้าน ขัดแย้งแข่งขัน พวกท่านมีความเชื่อที่มั่นคง ยืนหยัดแม้พบกับอุปสรรคมากมาย ถึงกระนั้น ในวันที่พระเยซูเจ้าถูกจับกุม สภาพความเป็นมนุษย์ของเหล่าอัครสาวกก็เกิดขึ้น ต่างวิ่งหนีและปฏิเสธพระเยซูเจ้า อย่างไรก็ตาม สุดท้ายเมื่อพวกท่านสำนึกในความบกพร่องของตน ท่านก็พร้อมรับพระคุณของพระจิต และกล้าที่จะออกไปยืนยันความเชื่อท่ามกลางการต่อต้านนั้น มิชชันนารีหลายท่านไม่ได้เป็นแรงผลักดันให้เรามั่นคงในความเชื่อเลยหรือ พระเยซูเจ้าทรงตั้งนักบุญเปโตรให้เป็นผู้นำพระศาสนจักร ทรงตั้งท่านให้เป็นศิลา “ท่านคือซีโมน บุตรของยอห์น ท่านจะมีชื่อว่าเคฟาส แปลว่า เปโตร หรือ “ศิลา”” (ยอห์น 1:42) ................................................... ทุกครั้งที่ได้ทราบข่าวคราวถึงการเปลี่ยนเส้นทางเดินของเณร ข้าพเจ้ารู้สึกหวาดหวั่น ในจำนวนพระสงฆ์ นักบวชที่กำลังลดลงอย่างมาก แต่ถึงกระนั้น ข้าพเจ้ากลับรู้สึกว่า มันมีปัญหาที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นแฝงอยู่ด้วย เมื่อเณรที่เปลี่ยนเส้นทางเดินกลับกลายเป็นผู้ต่อต้านในเส้นทางเดินเส้นเดิมของตน ข้าพเจ้าเฝ้าสงสัยว่า ทำไมสภาพจิตวิญญาณของเขาที่น่าจะได้รับการหล่อหลอม ไม่มากก็น้อยจากบ้านเณร ควรจะทำให้เขามีความเชื่อที่มั่นคงยิ่งขึ้น ข้าพเจ้าเฝ้าภาวนาขอให้บรรดาพระสงฆ์ นักบวช เพียรเอาใจใส่ต่อชีวิตฝ่ายจิต และชีวิตฝ่ายกายของพวกเขา แม้พวกเขาจะเปลี่ยนเส้นทางเดินก็ตาม รวมไปถึงผู้ปกครองของพวกเขาด้วย ที่ควรจะต้อนรับเขาอย่างดี ทั้งกล่อมเกลาเขาให้เข้าใจถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ซึ่งสิ่งเหล่านั้นน่าจะเป็นเส้นทางที่ดีที่สุดที่พระทรงเลือกสรรไว้ให้เขา และถึงพวกเขาที่เมื่อเปลี่ยนเส้นทางเดินแล้ว ขอให้พวกเขายึดพระเยซูเจ้าไว้เป็นหลักชีวิต ยึดพระศาสนจักรและคำสอนของพระศาสนจักรไว้ให้มั่น ไม่ใช่ยึดติดกับตัวบุคคลที่ทำให้พวกเขาผิดหวัง หรือสภาพแวดล้อมที่ทำให้พวกเขารู้สึกไม่พึงใจเท่าที่ควร เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่แตกต่างอะไรกับวันที่พระเยซูเจ้าโดนปฏิเสธ จากบรรดาอัครสาวกเลย คำถามว่า “พระองค์ทำผิดอะไร ท่านจึงทอดทิ้งพระองค์ไป” ................................................. |