"การมีชีวิตอยู่ก็คือพระคริสตเจ้า"

(ฟป.1:21)

.....................................

นักบุญเปาโลกระทำกิจการต่างๆในชีวิต

เพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า

ความทุกข์ยากลำบากต่างๆในการดำเนินชีวิต

ล้วนเป็นพันธกิจแห่งรัก

ผู้ที่ยืนยันว่าเป็นศิษย์ของพระองค์

ย่อมไม่หวั่นไหวกับความทุกข์ยากลำบากใดใด

แม้ว่าจะต้องเผชิญกับความทุกข์ยาก

จนแทบอยากจะพ้นเสียจากโลกนี้ไป

แต่การมีชีวิตอยู่เพื่อรับใช้พระองค์

ประกาศข่าวดีของพระองค์ก็สำคัญยิ่งกว่า

"หากการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้เป็นโอกาสให้ข้าพเจ้า

ทำงานได้ผลแล้ว ข้าพเจ้าก็ไม่รู้ว่าจะเลือกสิ่งใดดี"

(ฟป.1:22)

........................................

หลายครั้งที่เราทำกิจการใดใดก็ตาม

เรามักหวังผลที่ตามมาว่าคู่ควรแก่การลงทุน ลงแรงหรือไม่

กิจการของพระ ไม่ใช่กิจการของมนุษย์

ไม่สามารถตีเป็นค่า ราคาหรือความได้เปรียบเสียเปรียบได้

หากทุกกิจการที่เราเลือกกระทำลงไป

เป็นเพียงเพื่อการถวายเกียรติแด่พระเจ้า

เพียงเพื่อการมีชีวิตอยู่เพื่อรับใช้พระองค์

เราคงจะไม่ต้องกระวนกระวาย แข่งขัน ดิ้นรน ไขว่คว้า

เพื่อให้ได้มาซึ่งสนองความต้องการของตนเองเลย

กิจการของพระเจ้า จึงเป็นกิจการที่แลดูต่ำต้อย

ไร้ราคาค่างวดใดใดทางโลก

"ดังนี้แหละ คนกลุ่มสุดท้ายจะกลับกลายเป็นคนกลุ่มแรก

และคนกลุ่มแรก จะกลับกลายเป็นคนกลุ่มสุดท้าย"

(มธ.20:16)

............................................

หากกิจการ ใดใด ในโลกนี้

ต้องปั้นสี เติมแสง แต่งสีสันต์

ต้องดิ้นรน แก่งแย่ง แข่งขันกัน

ต้องฝ่าฟัน เบียดเบียน เจียนขาดใจ

คงมิใช่ กิจการ แห่งความรัก

ที่สลัก ด้วยเมตตา ข้าฯรับใช้

กิจการ แห่งรัก กิจการใด

มิยิ่งใหญ่ เทียบเท่าได้ รับใช้องค์

..........................................