“พระเจ้าข้า ช่วยข้าพเจ้าด้วย”

(มธ.14:30)

......................................

ในวันที่คลื่นลมชีวิตแปรปรวน

เหมือนเหตุการณ์ในสมัยที่พระองค์ทรงกระทำอัศจรรย์

ชีวิตที่เหมือนจะไม่สามารถผ่านมรสุมต่างๆไปได้

ในช่วงวิกฤติของปัญหา

เป็นเพียงเสี้ยวชีวิตที่คาบเกี่ยวด้วยเส้นใยความเชื่อที่บางเบาของลูก

เพียงเส้นใยเล็กๆจริงๆ

หากเพียงลูกมีความเชื่อที่มั่นคงพอ

สายใยความรักระหว่างพระองค์กับลูกคงเหนียวแน่นมากขึ้น

แต่หลายครั้งสายใยเส้นนี้กลับเปราะบาง

และพร้อมจะขาดลงเมื่อลูกต้องเผชิญปัญหา

ด้วยความเชื่อเพียงน้อยนิดของลูก

เพราะความรักที่มีต่อพระองค์น้อยเกินไป

หากลูกรักพระองค์มากพอ

ลูกจะต้องเชื่อในอำนาจของพระองค์มากกว่านี้

และเชื่อว่าพระองค์จะนำพาไปสู่สิ่งที่ดี

และเหมาะสมที่สุดสำหรับลูก

..............................

บรรดาศิษย์ต่างร้องเรียกหาพระองค์

แม้ความเชื่อของพวกเขาจะน้อยนิด

แต่เพียงร้องหาพระองค์

พระองค์จะไม่ทรงทอดทิ้ง และนิ่งดูดายเลย

…………………….

“ทันใดนั้น พระเยซูเจ้าทรงยื่นพระหัตถ์จับเขา”

(มธ.14:31)

..........................

กี่ครั้งหน ที่ลูกร้อง ร่ำเรียกหา

พระเมตตา พระเจ้า โปรดช่วยเหลือ

เอื้อมพระหัตถ์ ยื่นออกมา เพื่อจุนเจือ

เพียงลูกเชื่อ เรือชีวิต คงแล่นไป

แต่โอ้พระ เจ้าข้า ลูกอ่อนแอ

ลูกพ่ายแพ้ ต่อพายุ โหมพัดใส่

ลูกวิงวอน โปรดเมตตา และอภัย

ด้วยความเชื่อ ลูกหวั่นไหว ไม่มั่นคง

……………………