“มโนธรรมของมนุษย์

เป็นประทีปของพระเจ้า

ส่องดูส่วนลึกที่สุดของเขาทั้งสิ้น”

(สภษ.20:27)

........................................

น้องน้ำใจบอกกับแม่ว่า

“แม่รู้ไหม พอแม่กลับมานะ บ้านก็สดใสเลย”

“ตอนแม่ไม่อยู่เวลาพ่อดุพี่แล้วพี่ก็หงุดหงิด

หนูก็พลอยโดนดุไปด้วย บ้านก็เงียบ

ไม่มีแม่มาทำให้บรรยากาศดีขึ้น ตลกขึ้น สว่างขึ้น

พอแม่กลับมาบ้านก็มีความสุขเลย”

.....................................

คุณค่าของความเป็นแม่ เป็นความสดใสของบ้าน

เป็นคนที่มีคุณค่าต่อสมาชิกในครอบครัวก็ฉายแสงเฉิดฉันท์ทันที

หลังจากที่ลูกสาวกล่าวจบลง

ในทางกลับกัน ฉันต้องกลับมาย้อนคิดว่า

น้องน้ำใจทำให้คุณค่าของแม่ดูสว่างสดใสขึ้น

ด้วยคำพูดที่ดีดี ความรู้สึกที่ดีดีที่มีให้กับแม่

แล้วเราหละ...เคยบ้างไหม

ที่จะทำให้ใครสักคนหนึ่ง

รู้สึกว่าตนเองมีคุณค่าต่อเขาเสมอ

เคยไหมที่มองเห็นแสงสว่างสดใสของคนรอบข้าง

และชื่นชมในแสงสว่างของเขาด้วยความยินดี

หรือในอีกนัยหนึ่ง

เมื่อน้องน้ำใจมองเห็นแสงสว่างของแม่

ก็ทำให้แสงสว่างนั้นสว่างยิ่งขึ้น

จนพร้อมจะแบ่งปันความสว่างสดใสนี้ให้แก่คนรอบข้าง

ที่บางทีกำลังมีความมืดมนในหัวใจ

...................................