“เหตุว่าพรของบิดาทำให้บ้านเรือนมั่นคง

ส่วนคำสาปแช่งของมารดาโค่นถึงราก”

(บสร 3:9)

.................................................

พ่อเล่าเรื่องราวของสองครอบครัวให้ฟัง

ครอบครัวหนึ่งมีลูกที่ให้ความเคารพพ่อแม่

แม้พ่อแม่จะเป็นเช่นไร

พวกเขาก็ให้เกียรติไม่เคยตะคอก ดุด่าพ่อแม่เลย

แม้กระทั่งพ่อแม่จะแก่เฒ่าเป็นภาระน่ารำคาญไปบ้างก็ตาม

อีกครอบครัวหนึ่งมักตวาด ตะคอกพ่อแม่เสมอ

ไม่ว่าพ่อแม่จะพูดหรือกล่าวสิ่งใดก็ดูน่ารำคาญ

ดูเป็นภาระ และเหมือนกับสิ่งที่พ่อแม่พูดจะดูไม่เข้าท่าเอาเสียเลย

...................................

พ่อแม่คือพระพรทางตรงที่พระมอบให้เรา

คำภาวนาของพ่อแม่สำหรับลูกๆ

จะทำให้ลูกเจริญเติบโตและดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุข

ลูกๆที่รัก....ในฐานะพ่อแม่ พวกเรามีแต่ความรัก

มีแต่คำภาวนาและความหวังดีให้แก่ลูก

พ่อแม่อาจะแลดูล่าสมัย  ไม่เข้าท่า  ตามลูกไม่ทัน  ฟังลูกไม่รู้เรื่อง

แต่คำภาวนาของพ่อแม่ก็มีค่าสำหรับลูกมหาศาลนัก

..................................................

พ่อแม่ที่เคารพ....ในฐานะลูก  ลูกมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้

ก็เพราะพระพร คำภาวนาที่พ่อแม่เพียรส่งมาให้ลูกทุกๆวัน

ลำพังตัวลูกเอง  ความบาปผิดบกพร่องแทบจะเผาผลาญวิญญาณลูกจนวอดวาย

แต่คำภาวนาของพ่อแม่ก็เปรียบดั่งน้ำเย็นที่รินรดลงมาตลอดเวลา

ให้ลูกได้เจริญงอกงามต่อไปบนโลกที่ท้าทายใบนี้

หากไร้คำภาวนาอ้อนวอนของพ่อแม่ที่ขอพระพรจากพระเจ้าเพื่อลูกๆ

ลูกจะมีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัยได้อย่างไรเล่า

....................................................

ไม่กี่วันมานี้ มีข่าวลูกชายคนโตฆาตกรรมพ่อแม่และน้องชายของตน

ฉันรู้สึกเศร้า สลดใจ  ทุกข์ใจ

มองไม่เห็นดวงใจมืดบอดดวงนั้นได้เลยว่าทำไมจึงทำเช่นนั้นลงไปได้

แต่เล็กจนโตโอ้...พ่อแม่ถนอม...

กล่อมลูกหลับนอนยอมเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า

เจ็บป่วยดูแลรักษาเยียวยา

ทุ่มทั้งชีวา ให้กายาลูกสบาย

เมื่อลูกเติบใหญ่ลูกทำสิ่งใด

ลืมรักไปได้ อดีตนั้นเลือนหาย

ทำร้ายจิตใจสองผู้เฒ่าใจมลาย

ทิ้งท่านเดียวดาย ชอกช้ำ ระกำใจ

..............................................