“ผู้ชอบธรรมจะมีชีวิตโดยอาศัยความเชื่อ” (รม 1:17) .................................... “เติมฝัน” คนหมดฝันไม่ต่างอะไรกับคนหมดลมหายใจ เพราะมือไม่อยากคว้าไขว่และใจไม่อยากก้าวต่อ สมองที่ว่างเปล่ากับชีวิตที่เลื่อนลอยทดท้อ เป็นตัวเกิดก่อให้ใจตัดพ้อต่อโชคชะตา จะทำอย่างไรให้ดวงใจได้จุดใหม่นะไฟฝัน มองย้อนกลับไปนั่น...ใครกันที่เป็นเชื้อไฟให้ใจกล้า กับเรื่องราวเพียงช่วงชีวิตที่ติดมากับกาลเวลา อย่าทำให้ทั้งชีวิตที่มีค่าต้องอ่อนล้าเพราะไฟมอดลง .................................. เปิดปีใหม่มาด้วยดวงใจที่ว่างเปล่า จนต้องมานั่งทบทวนตนเองว่าเพราะเหตุใดจึงทำให้เกิดความรู้สึกเช่นนี้ เกาะกุมหัวใจของตนเองจนเกือบจะกลายเป็นดวงใจไร้ความฝัน เมื่อเรารู้สึกผิดหวังกับเรื่องราวบางอย่างของชีวิต เมื่อเราคิดและตัดสินกับบางเหตุการณ์ด้วยความรู้สึกของตนเอง เมื่อเราพลาดจากสิ่งที่เราทุ่มเทและตั้งใจไว้ ก็เหมือนเราเอาทั้งชีวิตของเราไปผูกติดกับสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้แน่นอน เหมือนบ้านหลังหนึ่งที่เราลงทุนลงแรงซื้อมาด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย วันหนึ่ง...เกิดเพลิงไหม้เผาผลาญ เราจะยังคงยืนหยัดอยู่ในบ้านที่แสนรักบนกองเพลิงหรือ ...หมดทั้งตัวยังดีกว่าหมดทั้งชีวิต... เรื่องราวบางเรื่องราว..ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต อาจจะมีคุณค่าจนอยากจะเก็บรักษาเอาไว้ แม้จะยากแก่การเก็บรักษาก็ตาม ทุกสิ่งอย่างย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา มองจุดหมายปลายทางสว่างไสวที่มีเพียงหนึ่งเดียว แล้วเติมเชื้อไฟฝันให้ลุกโชน ก้าวไปข้างหน้า....อย่างมั่นคง แม้ข้างทางที่แสนสวยงามหรือน่าหวาดหวั่น ก็ไม่อาจดับไฟฝันที่มีจุดหมายปลายทางนี้ไปได้ .............................................. คนเรา...อยู่กันได้ก็ด้วยฝัน ................................................ |