เหนือผืนแผ่นฟ้าที่ว่ากว้าง มีเส้นทางสวรรค์บนนั้นไหม ฉันจะเหยียบก้าวย่างเดินทางไป เอื้อมฟ้าไกลไขว่คว้าสวรรค์มา อยากเพียงแตะแผ่นฟ้าที่ว่ากว้าง ที่ปลายทางคือสวรรค์อันสูงค่า แต่มือน้อยแปดเปื้อนดินโคลนมา รึจะกล้าเอื้อมฟ้าลงมาครอง .................................... เช้าวันฟ้าใส อากาศเย็นใจหลังฝนพร่ำผ่านพ้นไปเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา ท้องฟ้าก็เผยฟากฟ้าสว่างหวานไหว ก้อนเมฆขาวปุยก็ลอยเลื่อนเคลื่อนคล้อยอย่างสงบนิ่งเชื่องช้า อยู่บนฟากฟ้าที่เงียบงัน ฉันเฝ้าแหงนมองบนฟากฟ้า ที่ใดกันหนาเป็นที่ประทับขององค์พระผู้สร้าง ที่ใดกันหนาเป็นบ้านนิรันดรสถานที่ใครๆต่างใฝ่ฝันถึง ที่อิ่มสุข เอมใจ ไร้ความทุกข์ใดใดกล้ำกราย เพลงบทหนึ่งขับขานไว้ว่า “เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม เห็นเงาของเมฆหรือเปล่า ทะเลสีครามที่ทอดยาว เห็นความรักฉันบ้างไหม...” เมื่อเมฆฝนผ่านไป ท้องฟ้าก็โปร่งใสอีกครั้ง แสงแดดอ่อนๆทอทอดลำแสงส่องลงมายังพื้นโลก เหมือนพลังแห่งรักที่ถูกบดบังไว้จากเมฆดำ ได้รับการปลดปล่อยจากเบื้องบน ส่งลงมายังมวลสิ่งสร้างให้ได้มีชีวิตใหม่กันอีกครั้งหนึ่ง พลังความรัก...ที่เติมเต็มทุกชีวิตที่หนาวเหน็บจากละอองหนาว เมื่อคราวฝนพราวจากฟากฟ้ายามฟ้าปิด พลังความรัก...ที่ส่องลงมายังทุกชีวิตให้ได้ฟื้นคืนชีวิตใหม่อีกครั้ง ใบไม้อวดสีเขียวสดใส ดวงใจอวดความอิ่มเอิบสุขสันต์ ขอบพระคุณพระที่ให้วันใหม่ที่สดใส เมื่อคราวฝนพราวผ่านพ้นไปเสมอ .......................................... |