พระเยซูทรงห้ามพายุ (มาระโก 4:35-41)
35 
เย็นวันนั้นพระองค์ตรัสกับเหล่าสาวกว่า ให้เราข้ามไปอีกฟากหนึ่งเถิด” 36 พวกเขาก็พาพระองค์ไปในเรือที่ประทับอยู่นั้น โดยละฝูงชนไว้ข้างหลังและมีเรืออื่นๆ หลายลำตามพระองค์ไปด้วย 37 เกิดพายุร้าย คลื่นซัดท่วมจนเรือจวนจะจมแล้ว 38 พระเยซูทรงหนุนหมอนบรรทมอยู่ท้ายเรือ เหล่าสาวกมาปลุกพระองค์และทูลว่า พระอาจารย์ พระองค์ไม่ทรงห่วงว่าเราจะจมน้ำตายหรือ?”  39 พระองค์ทรงลุกขึ้นห้ามลมและคลื่นว่า เงียบ! จงสงบนิ่งเดี๋ยวนี้!แล้วลมก็หยุดพัด ทุกอย่างก็สงบนิ่งอย่างสิ้นเชิง   40 พระองค์ตรัสกับเหล่าสาวกว่า ทำไมจึงกลัวนัก? พวกท่านยังไม่มีความเชื่ออีกหรือ?”

41 เหล่าสาวกแตกตื่นตกใจ ต่างถามกันว่า พระองค์ทรงเป็นใครหนอ? แม้แต่ลมและคลื่นก็ยังเชื่อฟังพระองค์!

..........................................................................

พระองค์ทรงทันเวลาเสมอ

สัปดาห์ก่อนนั้น...พี่ท่านหนึ่งขอให้ฉันช่วยเปิดคลิปสื่อการเรียนรู้ให้นักเรียนดู

ซึ่งการค้นหาคลิปในแผ่นซีดีแผ่นนั้นช่างยากยิ่งนัก

เพราะคนเก็บช่างเก็บได้ซับซ้อนเหลือเกิน

ผ่าน Folder หายตัวกว่าจะค้นพบแต่ละรายการ

จนฉันท้อจะหา  ต้องวิ่งกลับห้องมารื้อซีดีของตนเองเผื่อพอจะมีคลิปนี้บ้าง

ปรากฏว่าไม่มีอีก ถึงเวลาเรียนแล้ว

นักเรียนเต็มห้องเรียน

พี่ท่านนั้นยังคงใจเย็นทักทายนักเรียนที่กำลังจัดระเบียบโต๊ะของตนเอง

เหมือนหนึ่งไว้วางใจว่าฉันสามารถช่วยเขาได้

ฉันกำลังจะถอดใจ

แต่มีอะไรบางอย่างบอกว่าให้ลองเปิดใหม่อีกครั้งหนึ่ง

ฉันลองสุ่มเปิดเข้าไป....และฉันก็พบสิ่งที่เราค้นหากันมาอย่างตื่นเต้น

ทันทีที่พบ...ฉันก็คิดถึงเพลง “พระเจ้าดีต่อฉัน”

ฉันบอกกับพี่ท่านนั้นว่า “พระเจ้ามาทันเวลาเสมอค่ะพี่”

“...ไม่ช้าและไม่สาย ไม่รีบร้อนตามใจฉัน...”

อีกเหตุการณ์เช่นกัน...

ในวันก่อนวันจัดนิทรรศการและฐานกิจกรรมที่ฉันรับผิดชอบ

ฉันได้รับคำสั่งให้ทำหน้าที่อื่นๆด้วย

ซึ่งแน่นอน...นิทรรศการที่ยังหาคนช่วยไม่ได้

และเวลาที่กระชั้นชิดและจำกัดด้วยภาระหน้าที่คาบสอน

ฉันพยายามปล่อยวาง และนิ่งสงบ

“ได้แค่ไหนก็แค่นั้นแล้วกัน”

เช้าวันนั้น...นักเรียนระดับชั้นที่ฉันมีสอน...เข้าค่ายบูรณาการ

ฉันมีเวลาเกือบค่อนวันในการเตรียมนิทรรศการและฐานกิจกรรมเพิ่มเติม

แม้จะยังไม่สำเร็จทั้งหมด  พระองค์ก็ยังทรงจัดสรรให้มีสมาชิกมาช่วย

จวบจนนาทีสุดท้าย....ทุกอย่างทันเวลาเสมอ

 “...ในวันที่อ่อนล้า และทรงทันเวลาเสมอ...”

..........................................................................................

“ในวันที่อ่อนล้า ด้วยภาระหน้าที่มากมาย

เหมือนชีวิตจะหลอมละลาย สลายไปกับความทดท้อ

ในนาทีสุดท้าย  ที่เหมือนย่างก้าวจะหยุดก้าวต่อ

ก็มีพระหัตถ์ยื่นมารอ  ผลักดันให้ก้าวต่ออย่าท้อใจ”

.....................................................................................................