พระเยซูทรงห้ามพายุ (มาระโก 4:35-41)
35 เย็นวันนั้นพระองค์ตรัสกับเหล่าสาวกว่า “ให้เราข้ามไปอีกฟากหนึ่งเถิด” 36 พวกเขาก็พาพระองค์ไปในเรือที่ประทับอยู่นั้น โดยละฝูงชนไว้ข้างหลังและมีเรืออื่นๆ หลายลำตามพระองค์ไปด้วย 37 เกิดพายุร้าย คลื่นซัดท่วมจนเรือจวนจะจมแล้ว 38 พระเยซูทรงหนุนหมอนบรรทมอยู่ท้ายเรือ เหล่าสาวกมาปลุกพระองค์และทูลว่า “พระอาจารย์ พระองค์ไม่ทรงห่วงว่าเราจะจมน้ำตายหรือ?” 39 พระองค์ทรงลุกขึ้นห้ามลมและคลื่นว่า “เงียบ! จงสงบนิ่งเดี๋ยวนี้!” แล้วลมก็หยุดพัด ทุกอย่างก็สงบนิ่งอย่างสิ้นเชิง 40 พระองค์ตรัสกับเหล่าสาวกว่า “ทำไมจึงกลัวนัก? พวกท่านยังไม่มีความเชื่ออีกหรือ?”
41 เหล่าสาวกแตกตื่นตกใจ ต่างถามกันว่า “พระองค์ทรงเป็นใครหนอ? แม้แต่ลมและคลื่นก็ยังเชื่อฟังพระองค์!”
..........................................................................
พระองค์ทรงทันเวลาเสมอ
สัปดาห์ก่อนนั้น...พี่ท่านหนึ่งขอให้ฉันช่วยเปิดคลิปสื่อการเรียนรู้ให้นักเรียนดู
ซึ่งการค้นหาคลิปในแผ่นซีดีแผ่นนั้นช่างยากยิ่งนัก
เพราะคนเก็บช่างเก็บได้ซับซ้อนเหลือเกิน
ผ่าน Folder หายตัวกว่าจะค้นพบแต่ละรายการ
จนฉันท้อจะหา ต้องวิ่งกลับห้องมารื้อซีดีของตนเองเผื่อพอจะมีคลิปนี้บ้าง
ปรากฏว่าไม่มีอีก ถึงเวลาเรียนแล้ว
นักเรียนเต็มห้องเรียน
พี่ท่านนั้นยังคงใจเย็นทักทายนักเรียนที่กำลังจัดระเบียบโต๊ะของตนเอง
เหมือนหนึ่งไว้วางใจว่าฉันสามารถช่วยเขาได้
ฉันกำลังจะถอดใจ
แต่มีอะไรบางอย่างบอกว่าให้ลองเปิดใหม่อีกครั้งหนึ่ง
ฉันลองสุ่มเปิดเข้าไป....และฉันก็พบสิ่งที่เราค้นหากันมาอย่างตื่นเต้น
ทันทีที่พบ...ฉันก็คิดถึงเพลง “พระเจ้าดีต่อฉัน”
ฉันบอกกับพี่ท่านนั้นว่า “พระเจ้ามาทันเวลาเสมอค่ะพี่”
“...ไม่ช้าและไม่สาย ไม่รีบร้อนตามใจฉัน...”
อีกเหตุการณ์เช่นกัน...
ในวันก่อนวันจัดนิทรรศการและฐานกิจกรรมที่ฉันรับผิดชอบ
ฉันได้รับคำสั่งให้ทำหน้าที่อื่นๆด้วย
ซึ่งแน่นอน...นิทรรศการที่ยังหาคนช่วยไม่ได้
และเวลาที่กระชั้นชิดและจำกัดด้วยภาระหน้าที่คาบสอน
ฉันพยายามปล่อยวาง และนิ่งสงบ
“ได้แค่ไหนก็แค่นั้นแล้วกัน”
เช้าวันนั้น...นักเรียนระดับชั้นที่ฉันมีสอน...เข้าค่ายบูรณาการ
ฉันมีเวลาเกือบค่อนวันในการเตรียมนิทรรศการและฐานกิจกรรมเพิ่มเติม
แม้จะยังไม่สำเร็จทั้งหมด พระองค์ก็ยังทรงจัดสรรให้มีสมาชิกมาช่วย
จวบจนนาทีสุดท้าย....ทุกอย่างทันเวลาเสมอ
“...ในวันที่อ่อนล้า และทรงทันเวลาเสมอ...”
..........................................................................................
“ในวันที่อ่อนล้า ด้วยภาระหน้าที่มากมาย
เหมือนชีวิตจะหลอมละลาย สลายไปกับความทดท้อ
ในนาทีสุดท้าย ที่เหมือนย่างก้าวจะหยุดก้าวต่อ
ก็มีพระหัตถ์ยื่นมารอ ผลักดันให้ก้าวต่ออย่าท้อใจ”
..................................................................................................... |