“เพราะฉะนั้นพี่น้องทั้งหลาย จงเข้าใจเถิดว่า
โดยพระองค์ จึงมีการประกาศการยกโทษบาปแก่ท่านทั้งหลาย”
(กจ 3:38)
............................................................
ครั้งหนึ่ง...ลูกเคยต่อว่าพระองค์ในใจ
ทำไมพระองค์จึงทรงอนุญาตให้มารร้ายเข้ามาปกครองดวงใจของลูก
ทำไมพระองค์จึงให้ลูกต้องผ่านวันเวลาแห่งความผิดพลาด
มาวันนี้...ลูกขอบพระคุณพระองค์
สำหรับวันเวลาที่เลวร้ายเหล่านั้น
ความบกพร่องฝ่ายกายและใจ
ทำให้ลูกสำนึกว่าความสุภาพนบนอบหมายถึงอะไร
เมื่อใจสำนึกว่าตนเป็นคนบาป
ใจก็เจียมตนเองว่าไม่สมควรจะไปตัดสินใครเขา
ในเมื่อตนเองยังไม่ใช่คนที่ดีพอ
ครั้งใดที่มองข้อบกพร่องของผู้อื่น
ก็สะท้อนความบกพร่องของตนเองออกมาด้วย
ใจที่สำนึกและเป็นทุกข์ในสิ่งที่เคยกระทำลงไป
ผลักดันให้มโนธรรมกล้าแกร่งยิ่งขึ้น
พร้อมที่จะเผชิญกับความบกพร่องในปัจจุบัน
และยืนยันถึงความถูกต้องด้วยใจที่สุภาพ
..........................................................
ด้วยดวงใจ บกพร่อง เพราะบาปผิด
ลูกจึงคิด สำนึกคุณ พระหนุนให้
ทรงตีสอน ด้วยรัก สุดดวงใจ
ลูกจึงได้ เรียนรู้ไว้ ใจถ่อมตน
จะนินทา ว่ากล่าวใคร ให้สำนึก
ในส่วนลึก ตรึกตรองไว้ ใจหมองหม่น
ใจของเรา ยังมืดมัว และอับจน
ก่อนคิดค้น บ่นว่าใคร ให้มองตัว
........................................................
“พระ องค์ มิ ได้ ทรง ทำ แก่ เรา ตาม บาป ของ เรา
และ มิ ได้ ทรง ตอบ สนอง เรา ตาม ความ ชั่ว ของ เรา”
(สดด 103:10)
....................................................... |