จงรักศัตรูของท่าน และจงอธิฐานเพื่อผู้ที่ข่มแหงท่าน (มัทธิว 5:44) ......................................................... ไม่ว่าจะเลือกเดินไปในเส้นทางใด ก็ดูเหมือนจะไม่ปลอดภัยสักเส้นทาง อันตรายที่อยู่เบื้องหน้าบนเส้นทางอ้างว้าง ทำให้น้ำตาพรูพร่างเหมือนถูกวางไว้ในที่ว้างเพียงลำพัง จะถอยหลังกลับมานับหนึ่งใหม่ แล้วก้าวเดินไปในเส้นทางสายแห่งความหวัง มีพระผู้ทรงนำทางคอยต่อเติมเสริมพลัง และคอยฉุดรั้งในวันที่พลาดพลั้งหลงทาง ........................................................................... สายตาดูแคลนคู่หนึ่งส่งมายังฉัน โดยที่ฉันไม่ทราบที่มาที่ไปแน่ชัดถึงสาเหตุของสายตาคู่นั้นเลย หากจะใช้การคาดเดาก็อาจจะเป็นความขัดแย้งกันทางความคิด หรือไม่ฉันก็อาจจะทำสิ่งใดขัดต่อความรู้สึกของเขา อันที่จริงแล้วฉันก็พยายามนึกถึงประโยคที่ว่า คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ หลายครั้งที่ฉันย้ำกับตนเองว่า ฉันเองก็ไม่ใช่คนดีอะไร แต่เป็นคนที่พยายามจะเป็นคนดีให้ได้ก็เท่านั้นเอง ฉันยังมีอารมณ์รัก โลภ โกรธ หลง เหมือนทุกคน อาจจะดูใจดีสำหรับเด็กๆนักเรียนตัวน้อยๆ อาจจะดูใจร้ายในบางเวลาสำหรับบางคน อาจจะแลดูเอาแต่ใจตนเองในบางแง่มุม และอื่นๆที่เป็นกิจการของมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดา ฉันก็เป็นเช่นนั้น ........................................................... ฉันเดินทางมาพร้อมกับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ พระฉายาลักษณ์ของพระองค์ บนเส้นทางเดินนั้นมีขวากหนามและโขดหินเรียงราย ฉันหกล้มคลุกคลานมอมแมมไปตามเส้นทางสายนั้น เสียงหัวเราะเยาะเย้ยเมื่อฉันพยายามจะลุกขึ้น เพราะสภาพมอมแมมของฉันไม่ได้ลบเลือนไปจากความรู้สึกของบางคน ฉันกำลังพยายามจะแสดงตนเองให้เด่นชัด ด้วยความสามารถอันแสนจำกัดของฉัน ฉันพยายามเปิดตัวเองเพื่อให้พระฉายาลักษณ์ของพระองค์ โดดเด่นขึ้นมาท่ามกลางเส้นทางที่เต็มไปด้วยขวากหนามและสัตว์ร้าย ให้พระองค์ทรงนำฉันไปในทุกเส้นทาง ผ่านเสียงเย้ยหยัน เสียงคำรามขู่ขวัญ คำสบประมาทนานาประการ สู่เส้นชัยเฉพาะพระพักตร์พระองค์ โดยไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคข้างทางเลย ......................................................... แต่ก็จะให้อภัย เพราะบางทีฉันอาจทำอะไรผิดพลาดไปก็ได้**
|