“จงมีใจโอบอ้อมอารี มีเมตตาต่อกัน ให้อภัยกันดังที่พระเจ้าทรงให้อภัยแก่ท่าน ในองค์พระคริสตเจ้าเถิด” (เอเฟซัส 4:32) ................................................ ลูกจ๋า...ทำใจให้ร่มเย็นไว้เถิด ลูกไม่ชอบใคร ลูกไม่ถูกใจใครให้ลูกจงเก็บไว้ในใจ การแสดงความรู้สึกทางลบบางอย่างออกมา บางทีก็จะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไป ความรู้สึกที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง การบาดหมาง การทำร้ายจิตใจกันและกัน นอกจากลูกจะทำให้เขารู้สึกเจ็บแล้ว สุดท้ายตัวลูกเองก็เจ็บไม่แพ้กันเลย ลูกรัก...ทำใจให้ร่มเย็นดั่งต้นไม้ใหญ่ใบหนาเถิด นิ่งสงบและให้ร่มใบบังแก่หมู่มวลนกกาใหญ่น้อย หากลูกเป็นเพียงต้นไม้ใหญ่ที่ไร้ใบบัง ลูกก็เป็นเพียงต้นไม้ที่ใกล้จะแห้งตายมิใช่หรือ นอกจากลูกจะเป็นที่คุ้มกันบังใจให้ใครไม่ได้แล้ว ตัวลูกเองก็ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ด้วย เช่นกันนะลูกรัก...ขอให้ลูกยอมรับความแตกต่างของกันและกัน เพราะสิ่งที่เขาเป็น อาจจะเป็นมุมมืดของเขา เหมือนที่ลูกเองก็มีมุมมืดของตนเอง แต่ทุกคนก็ต้องการแสงสว่างเพื่อการเดินทางไม่ใช่หรือ จงเป็นต้นไม้ใบหนาเถิดนะลูกรัก ...................................................................................... ในวันที่ลูกศิษย์ในพระคริสตเจ้ามีเรื่องบาดหมางใจกัน คำพ่อสอนยังดังก้องในใจไม่รู้ลืมเลือน ลูกเป็นคาทอลิก ลูกแสดงตนอย่างไรว่าลูกแตกต่างจากผู้อื่น ลูกยังฉุนเฉียวเมื่อผู้อื่นขัดใจลูกอยู่หรือ ลูกยังตะคอก ขู่ตะโกนต่อกันอยู่หรือ ลูกยังโกรธแค้น และให้อภัยไม่ได้อยู่หรือ สายตาของลูกยังแฝงความอาฆาตแค้นอยู่หรือ ถ้าเป็นเช่นนั้นลูกก็ไม่ต่างอะไรกับโจร เพราะพวกเขาก็รักเฉพาะพวกพ้องของเขาเช่นกัน ......................................................... จงเป็นดั่งต้นไม้ใบหนา ให้ที่พึ่งพาอาศัย แก่เหล่านกกาที่ล้าใจ หนีโพยภัยเข้ามาพึ่งพิง หากเป็นเพียงต้นไม้ไร้ใบ รอวันเหี่ยวแห้งไปไร้ทุกสิ่ง มวลนกกาก็ไร้ที่พึ่งพักพิง รอวันสูญสิ้นชีวาวาย ................................................................... |