“พระเจ้าทรงเห็นว่าทุกสิ่งที่ทรงสร้างนั้นดีมาก” (ปฐก 1:31) ............................................................... ช่วงฤดูแห่งการเก็บเกี่ยวมะม่วงแห่งเมืองแปดริ้ว ในทุกๆปีฉันจะได้ลิ้มรสมะม่วงจากสวนบ้านพ่อแม่เสมอ ปีนี้ก็เช่นกัน เป็นปีที่พิเศษเพราะมะม่วงอกร่องกำลังออกลูกเต็มต้น มะม่วงอกร่องที่มีรสชาติหอมหวานหาซื้อได้ยากแล้วในปัจจุบันนี้ และยิ่งเป็นมะม่วงอกร่องที่เติบโตตามธรรมชาติ ไม่เร่งสารใดใด รอจนแก่จัดแล้วจึงนำมาบ่ม รสชาติจะหอมหวานเป็นพิเศษทีเดียว นึกถึงข้าวเหนียวมูลอุ่นๆ ราดกะทิ แปะหน้าด้วยเนื้อมะม่วงอกร่องสีทองหอมหวน จะอร่อยเพียงใด โดยธรรมชาติลักษณะรูปร่างของมะม่วงจะละม้ายคล้ายคลึงกัน หากแต่จะแตกต่างกันเล็กน้อย เช่น มะม่วงน้ำดอกไม้ก้นจะแหลมๆ เล็กน้อย มะม่วงแรดจะมีนอน้อยๆขึ้นข้างบนลูกด้วย มะม่วงเขียวเสวยผิวจะสีเขียวเข้ม รูปทรงยาวๆ มะม่วงทุเรียนลูกจะออกกลมๆ น่าเอ็นดู มีกลิ่นแรงพอสมควร อย่างไรก็ตาม โดยปกติรูปพรรณสัณฐานของมะม่วงทุกชนิดไม่แตกต่างกันมากนัก แต่ที่บ้านแม่ของฉันมีมะม่วงพันธุ์พิเศษ ฉันเรียกมันว่า “มะม่วงอกร่องพิการ” ในขณะที่ลูกปกติจะมีผิวที่เรียบเนียนสวยงาม แต่อกร่องพิการจะมีลักษณะปูดโปนและอวบอ้วนกว่าปกติ ฉันนึกถึงหน้าคนที่ถูกต่อต่อยจนเต็มใบหน้า เมื่อแม่บ่มมะม่วงอกร่องจนสุกแล้ว ฉันก็เลือกหยิบเฉพาะลูกสวยๆ ผิวนวลๆ มารับประทาน ในขณะที่หยิบเจ้ามะม่วงพิการมาพลิกไปมาดูเล่น และนึกรังเกียจอยู่ในใจ ในลูกนี้มีอะไรผิดปกติอยู่นะ ทำไมมันถึงออกมาบูดเบี้ยวเช่นนี้ แม่บอกฉันว่า ก็ลองชิมดูสิ มันอร่อยนะ ฉันจึงตัดสินใจเลือกเจ้าบูดเบี้ยวขึ้นมาลูกหนึ่ง ปอกเปลือก...อืม...เปลือกของเจ้าลูกมะม่วงพิการปอกง่ายมาก ที่สำคัญ เนื้อของมันเยอะกว่าลูกปกติ ในบริเวณที่มันปูดโปนกลายเป็นบริเวณที่มีเนื้อเยอะมาก เสี้ยนในเนื้อก็แทบจะไม่มีเลยทีเดียว ..................................................................... เราเคยตัดสินใครต่อใครด้วยการวางตนเองเป็นบรรทัดฐาน คิดว่าตนเองเป็นคนที่มีความสมบูรณ์พร้อม ยึดเอาความคิดของตนเองเป็นใหญ่ มองคุณค่าของคนรอบข้างต่ำลง ทั้งด้วยความตั้งใจและไม่ตั้งใจ เวลาเดินผ่านคนเสียสติข้างถนนฉันแสดงกิริยาอย่างไร เวลามีเด็กยากจนเนื้อตัวมอมแมมเดินมาดึงชายเสื้อขอเงินฉัน ฉันรู้สึกอย่างไร ในที่ทำงาน ฉันเดินย่ำลงไปบริเวณที่เขากำลังถูกพื้น พนักงานเสียงดังใส่ฉัน ฉันคิดอย่างไร ในความผิดปกติตามบรรทัดฐานของมนุษย์ เราไม่เคยมองเห็นความพิเศษในความผิดปกตินั้นเลย คนเสียสติฉันเคยไปนั่งฟังเขาพูดหรือไม่ เขาพูดถึงประสบการณ์มากมายที่เขาเคยผ่านมา ประสบการณ์ที่ฉันไม่เคยได้สัมผัส เด็กยากจนคนนั้นฉันเคยรับรู้ถึงชีวิตที่เลือกไม่ได้ของเขาหรือไม่ เขาหาเงินเพื่อแลกซื้อข้าวไปให้พ่อของเขาที่พิการอยู่ในสลัม เขาสามารถทำทุกอย่างที่ฉันในวัยนั้นไม่เคยทำได้เลย พี่พนักงานที่เสียงดังใส่ฉัน เขาทำงานมากกว่าฉันกี่เท่า ในขณะที่ฉันกำลังเดินกลับบ้าน เขากำลังทำความสะอาดสิ่งที่พวกฉันทำสกปรก ........................................................ “คุณค่าของความไม่สมบูรณ์ คือการเพิ่มพูนเพื่อกันและกัน ในคำว่าไม่ใช่มีคำว่าใช่แฝงในคำนั้น เพียงแค่มุมมองต่างกันก็ตีความหมายนั้นแตกต่างไป มองเขาว่าด้อยกว่า สิ่งพิเศษที่มีค่าของเขา เราก็ปิดตาเอาไว้ พระพรอื่นหมื่นแสนที่เขามีเราก็ไม่ใส่ใจ ตีตราเขาเอาไว้ว่าเป็นคนไม่สมบูรณ์ มองเขาว่ามีสิ่งดี ให้โอกาสทันทีที่จะช่วยเหลือเกื้อหนุน พระพรแห่งความแตกต่างจะทวีเพิ่มพูน กลายเป็นการเกื้อกูลซึ่งกันและกัน” ................................................................................... |