.“พระเจ้าทรงเป็นที่ลี้ภัยและเป็นกำลังของเรา (สดด 46:1) .................................................................... เพราะพระองค์ทรงเป็นที่กำบังของลูกในยามทุกข์ร้อนใจ เพราะพระองค์ทรงห่วงใยในยามลูกขัดสน เพราะพระองค์ทรงปลอบโยนคราวเมื่อลูกทุกข์อับจน เพราะพระองค์ทรงช่วยลูกให้ผ่านพ้น...ความสับสนบนหนทาง .................................................................... ดอกไม้บาน หวานไหว ตรงใจฉัน ดั่งในฝัน วันวาร ที่หวานเหลือ สีชมพู ดูซับซ้อน อ่อนระเรือ ผลิบานเพื่อ เกื้อกูล กันและกัน วันแดดอ้าว ร้าวราน เกินทานทัด พระยังจัด สร้างให้ ใจสุขสันต์ ไม้ผลิดอก ออกเบ่งบาน ผ่านตะวัน สร้างสีสันต์ วันเร่าร้อน ให้อ่อนโยน ........................................................ ในช่วงฤดูกาลแห่งความร้อนแรงของแสงแดดที่แผดเผาไปทั่ว บรรดาเหล่าสิ่งมีชีวิตต่างหลบลี้หนีหน้าหาที่กำบังตนใต้ร่มเงา ต้นไม้ใหญ่ใบหนาสูงตะหง่านฟ้า นามว่า “ต้นหนวดปลาหมึก” ยืนหยัดต้นสูงให้ร่มเงาแก่เหล่าสรรพสิ่งมีชีวิตใหญ่น้อย นอกเหนือจากร่มเงาให้เย็นกายแล้ว ยังชูช่อออกดอกสีหวานเบ่งบานท้าแสงตะวันให้เย็นใจอีกด้วย ดอกสวยแผ่กางออกประหนึ่งหนวดปลาหมึกแผ่ร่าใต้มหาสมุทรกว้าง ................................ ให้มากกว่าร่มเงา คือ...เป็นดั่งที่บรรเทาใจ ให้มากกว่าความยิ่งใหญ่ คือ...เป็นแหล่งให้แอบอิงวิญญาณ ให้มากกว่าความสุขใจไหวหวาน คือ...เป็นสายธารความสัมพันธ์ ให้มากกว่าความสุขสันต์ คือ...เป็นสวรรค์สำหรับผู้ทุกข์ทน .................................................. |