...ในวันวาเลนไทน์... เด็กหญิงตัวน้อยอายุ 6 ขวบ วิ่งรี่มาหาฉันและบอกกับฉันว่า “คุณครูขา เดี๋ยวพักเที่ยงหนูมาหาคุณครูตรงนี้นะคะ” แล้วเธอก็วิ่งจากไป จนกระทั่งพักเที่ยงเลยเวลามาพอสมควร ฉันลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเด็กน้อยคนหนึ่งได้นัดฉันไว้ ฉันออกมาปฏิบัติหน้าที่เวรรักษาการณ์ตามปกติแต่ล่าช้าไปนิดหน่อย ท่ามกลางแดดร้อนระอุของเที่ยงวัน ใต้ต้นไม้ใบบางตา มีแสงแดดร้อนๆสาดส่องมาทั่วถึง เด็กน้อยคนนั้นนั่งอยู่เพียงลำพัง...เธอนั่งรอฉัน เหงื่อไหลเต็มดวงหน้าของเธอ ทันทีที่เธอเห็นฉัน เธอยิ้มกว้างและวิ่งมาหาเหมือนรอคอยมาแสนนาน เธอล้วงกระเป๋ากระโปรงและหยิบชอคโกแลตFerrero Rocherให้ฉัน และบอกกับฉันว่า “ครูขา หนูให้คุณครูวันวาเลนไทน์ค่ะ” เธอส่งสายตาสวยๆ และส่งยิ้มให้ฉันก่อนอำลาฉันไป “หนูไปก่อนนะคะ” ........................................................ สิ่งสำคัญไม่ใช่ของกำนัลที่ส่งมอบให้ แต่เป็นสายตาที่รอคอย สายใยที่สื่อออกซึ่งความรัก ฉันจะคิดถึงความรักที่สวยงามเช่นนี้ได้จากที่ใดเล่า ใครเล่าจะแสดงออกซึ่งความรักได้อย่างบริสุทธิ์งดงามเช่นนี้ เด็กน้อยคนนี้....ตัวแทนแห่งองค์พระคริสตเยซู ความรักสวยๆในวันวาเลนไทน์ ส่งผ่านกิจการที่ถูกถ่ายทอดออกมาจากดวงใจบริสุทธิ์ เป็นแบบอย่างให้กับดวงใจดื้อกระด้างได้รับสัมผัส เพื่อปรับเปลี่ยนตนเองให้รู้จักที่จะรักให้เป็น และรักอย่างบริสุทธิ์ใจ ........................................................... |