ปัญญาจารย์ 12:8 .............................................................. อนิจจังเป็นภาษาบาลีที่แปลได้ว่า ไม่เที่ยงแท้ ไม่ยั่งยืน ไม่แน่นอน ตั้งอยู่ในสภาวะเดิมได้ยาก ........................................................ ทุกสิ่งในโลกล้วนอนิจจัง ไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืนถาวร แม้หินผาแข็งแกร่งยังมีวันผุกร่อน ทุกบทตอนของชีวิตย่อมมีวันเปลี่ยนไป สายน้ำไม่มีวันย้อนกลับคืน ไม่มีใครฝ่าฝืนกฎไปได้ แม้มีอำนาจวาสนาสักปานใด สิ้นสุดอายุขัยก็ตายลง ไขว่คว้าหาสิ่งใดในโลกนี้ ก็ไม่มีที่ยั่งยืนสมประสงค์ สะสมสิ่งดีงามตั้งมั่นคง มุ่งตรงสู่สวรรค์อันเป็นนิรันดร์ .................................................................... ได้ดอกไม้ช่อสวยที่แสนหวงแหนมาชื่นชม เฝ้ามองเช้ามองเย็นพินิจพิเคราะห์ถึงความงดงามของมัน คุณค่าที่เพิ่มมากขึ้นเนื่องจากมันมาพร้อมใบประกาศเกียรติคุณความดี กาลเวลาล่วงเลยผ่านไป ดอกไม้ช่อสวยก็เริ่มเปลี่ยนแปลง ดอกสีม่วงสดเริ่มโรยรา บางดอกชอกช้ำเน่าเปื่อยร่วงหล่นลงสู่พื้นเบื้องล่าง บางดอกเหี่ยวแห้งสีสันต์จืดชืดชา เฝ้ามองดูช่อดอกไม้อย่างอาลัยอาวรณ์ อยากให้มันคงอยู่ชั่วนิจนิรันดร์ พร้อมกับใบประกาศเกียรติคุณความดีแผ่นนั้น แต่ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง ไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน ดอกไม้ช่อสวยที่เคยวางโดดเด่นอย่างเชิดหน้าชูตา บัดนี้เป็นแค่เพียงขยะชิ้นหนึ่งที่รอวันเน่าสลายหายไป ใบประกาศเกียรติคุณก็เช่นกัน ล่วงวันเวลาผันผ่าน ผู้คนต่างก็ลืมเลือนถึงวันแห่งความชื่นชมยินดีในวันนั้น หากแต่เจ้าของใบประกาศเกียรติคุณนั้น จะยังคงรักษาสิ่งดีงามที่ได้เคยปฏิบัติไว้อย่างต่อเนื่อง เป็นสมบัติของวิญญาณ เป็นความดีที่คงอยู่นิรันดร์ไป เป็นใบประกาศเกียรติคุณฝ่ายจิตที่ส่งต่อไปยังบ้านแท้ถาวร และไม่เป็น “อนิจจัง” อีกเลย ................................................................... |