“พระสิริรุ่งโรจน์จงมีแด่พระเจ้าในสวรรค์สูงสุด และบนแผ่นดิน สันติจงมีแก่มนุษย์ที่พระองค์โปรดปราน” (ลูกา 2:14) ...................................................... กุมารน้อย องค์นั้น ท่านคือใคร บังเกิดอย่าง ยากไร้ ใครแลเห็น มีเพียงอ้อม อุ่นไอแม่ ยามลำเค็ญ ในถิ่นที่ ซ่อนเร้น คนเห็นใจ ไม่มีที่ พิงพักใด ในโลกหล้า ต้อนรับการ บังเกิดมา อย่างยิ่งใหญ่ ดาวดวงน้อย นำทาง ทุกดวงใจ ร่วมสรรเสริญ แซ่ซ้องให้ ด้วยยินดี ลูกขอกราบ แทบบาทน้อย คอยความหวัง ย้อนความหลัง ครั้งพระองค์ อยู่ตรงนี้ ลูกขอมอบ ถวายให้ ใจเปรมปรีดิ์ ทั้งกายใจ ลูกนี้ ถวายองค์ .................................................... เริ่มเข้าสู่เทศกาลเตรียมรับเสด็จฯ หลายต่อหลายประเทศต่างจัดงานเฉลิมฉลองสร้างบรรยากาศแห่งการให้ ต้อนรับการบังเกิดมาของกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่ฉันกลับรู้สึกว่าในทุกๆปี เราเฉื่อยชาลงเรื่อยๆ บรรยากาศแห่งการให้ ความรื่นเริงยินดีที่กษัตริย์องค์สำคัญกำลังจะประสูติ ถูกจัดวางอย่างเย็นชาและไร้การใส่ใจดูแล เหมือนยามที่พระแม่มารีย์และนักบุญยอแซฟ เที่ยวตามหาที่พักในค่ำคืนหนาวเย็นเมื่อครั้งกระโน้น “ที่พักเต็มหมดแล้ว ไปที่อื่นเถอะ” ไม่มีที่ใดพร้อมในการต้อนรับพระองค์เลยหรือไร .................................................... ขอให้เทศกาลเตรียมรับเสด็จฯในปีนี้ เป็นแสงเทียนเล็กๆที่จุดประกายในการเตรียมตัวเตรียมใจ เตรียมบรรยากาศแห่งความรักและการให้ ลงในใจทุกๆดวงด้วยความร้อนรน ให้สมกับที่พระกุมารน้อยทรงยอมรับเอากายเป็นมนุษย์ ลงมาประสูติท่ามกลางพวกเราคนบาป ด้วยดวงใจที่เปี่ยมด้วยความรักและการรับใช้อย่างไร้เงื่อนไขใดใดเลย .................................................. |