หยาดค้างหยดน้อยแลด้อยค่า แต่งแต้มพสุธาวันฟ้าใส แสงอรุณเรืองรองส่องอำไพ กลืนกินน้ำค้างใสไพรพนา แต้มหยดหยาดย้อยเหมือนปอยฝน เม็ดกลมเกลี้ยงเกลาเห็นเงาป่า สะท้อนภาพเรืองรองของพนา ประหนึ่งดังว่าหยาดมณี แสงอรุณกรุ่นไอโอบผืนหล้า หยาดมณีล้ำค่าคืนป่านี้ ช่วงเวลาแสนสั้นกลับมากมี ด้วยรอยหยาดมณีที่งดงาม .................................................... หยาดหยดน้ำค้างหยดน้อยๆ บางทีอาจจะดูด้อยค่าบนโลกกว้างแสนยิ่งใหญ่ พอตะวันเฉิดแสงหยาดน้ำหยดน้อยก็ต้องลาจากไป เหลือเป็นความทรงจำใสใสที่ทาบทาหัวใจป่าไม้ให้รื่นรมย์ แม้จะเป็นเพียงหยาดค้างหยดน้อย แต่ก็ยังสร้างรอยจารึกจดจำไว้ให้ผืนป่าได้สุขสม แล้วมนุษย์เล่า เขาทำอะไรบ้างให้โลกได้ชื่นชม มีแต่สร้างรอยร้าวระบมให้โลกขื่นขม กล้ำกลืน .............................................. |