นายชุมพาเจ้าขา ลูกอ่อนล้าและหวั่นไหว พยายามสุดหัวใจ เพื่อเข้าใกล้องค์ทรงธรรม์ แต่หนทางแสนทุกข์ท้อ มีบาปรอจะห้ำหั่น สุนัขป่าพร้อมโรมรัน เข้าฝ่าฟันหวังแย่งชิง นายชุมพาเจ้าขา โปรดเมตตาอย่าทอดทิ้ง ขออ้อมหัตถ์ให้พักพิง แล้วทุกสิ่งจะผ่านไป ........................................................... โอกาสรับพระคุณการุณย์ครบบริบูรณ์ไม่ได้มีกันบ่อยนัก ทั้งนี้ต้องมุ่งมั่นที่จะรับพระคุณนี้อย่างแท้จริง ในขณะที่ฉันตัดสินใจจะรับพระคุณนี้ ฉันตั้งใจพิจารณาบาปผิดบกพร่องของตนเองอย่างจริงจัง ก่อนที่จะไปร่วมต่อขบวนรอรับศีลอภัยบาป อาจจะด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ พระเมตตาจึงไหลหลั่งมาไม่ขาดสายตั้งแต่เริ่มเดินไปต่อขบวนรอคิว ฉันมองนายชุมพา(ผู้เลี้ยงที่แสนดี) รอลูกแกะกลับคืนสู่คอกของตน นายชุมพาพยายามที่จะต้อนลูกแกะทุกตัวด้วยความรัก ฉันบอกกับท่านในใจว่า “ลูกแกะก็พยายามอยู่นะคะ” โปรดปกป้องลูกแกะให้เดินในทางที่ถูกต้องด้วย ฉันน้ำตาซึมออกจากที่รับศีลอภัยบาป ทุกถ้อยคำพูด ทุกกิจใช้โทษบาป เป็นกิจการแห่งรักทั้งสิ้น ไม่ยากที่จะทำ และไม่ง่ายที่จะทำด้วยความตั้งใจ เต็มใจ นบนอบ ฉันรับศีลด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งใจ เบาใจ สุขใจ ฉันจะพยายามใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวังให้มากยิ่งขึ้น ต่อคนรอบข้าง ต่อกิจการที่กระทำ และต่อตัวเอง เพื่อถวายเกียรติแด่พระผู้ทรงเมตตาฉันอยู่เสมอ .................................................... น้องที่น่ารักคนหนึ่งถามฉันว่า ทำไมพี่ต้องคิดว่าตัวเองมีบาปอยู่ตลอดเวลา ถ้าพี่บาปแล้วหนูจะเหลืออะไร พ่อเคยสอนว่า หน้าที่ตัดสินว่าบาปหรือไม่ เป็นหน้าที่ของพระเป็นเจ้าไม่ใช่หน้าที่ของมนุษย์ ฉันบอกกับน้องว่า ความรู้สึกว่าตนเองบาปผิดบกพร่องมากน้อยแค่ไหน มันอยู่ที่ใจของตัวเราเองแต่ละคน เราต้องรู้ตัวเราเองดี พี่ก็รู้ตัวพี่เองดีว่าพี่เป็นคนบาป มีความบกพร่อง ซึ่งพี่ไม่ได้เป็นทุกข์กับมัน เพียงแต่เราพยายามที่จะทำให้ดีขึ้นเสมอ ฉันยังคงเป็นคนบาปที่ร่าเริงเสมอ ..................................................................... เพลงบทหนึ่งร้องขับขานว่า “คนบาปอย่างฉัน กลับได้รับความรักและเมตตา และพร้อมเข้ามาเป็นพระคุณซ้อนพระคุณ” และพระเยซูเจ้าก็ลงมาบังเกิดเพื่อคนบาปมิใช่หรือ? ............................................... |