“ความเชื่อคือความมั่นใจในสิ่งที่หวังไว้ เป็นความแน่ใจในสิ่งที่มองไม่เห็น” (ฮีบรู 11:1) .................................................................. ฉันพยายามค้นหาความหมายของความเชื่อหลายๆแหล่งข้อมูล เพื่อเปรียบเทียบกันว่าแต่ละข้อมูลมองว่าความเชื่อคืออะไร เพราะมุมมองของความเชื่อของแต่ละคนอาจจะแตกต่างกันก็ได้ แต่ในภาพรวมจากการค้นหาความหมายนั้น กลับมีความหมายเดียวกันกับในพระคัมภีร์ของเรา นั่นคือ... “ความเชื่อคือความมั่นใจในสิ่งที่หวังไว้ เป็นความแน่ใจในสิ่งที่มองไม่เห็น” (ฮีบรู 11:1) ความเชื่อเป็นเสมือนดวงตาของหัวใจ เพราะความเชื่อต้องใช้ใจมองเท่านั้นจึงจะเห็น ต้องใช้ใจสัมผัสจึงจะรับรู้ได้ ความเชื่อในคริสตศาสนาเป็นความเชื่อที่นำไปสู่กิจการดีทั้งปวงในชีวิต และความเชื่อจะเจริญเติบโตด้วยน้ำหล่อเลี้ยงจากพระวาจาของพระเจ้า “แต่ถ้าไม่มีความเชื่อแล้วจะไม่เป็นที่พอพระทัยเลย เพราะว่าผู้ที่จะมาเฝ้าพระเจ้านั้นต้องเชื่อว่าพระองค์ทรงดำรงพระชนม์อยู่” (ฮีบรู11:6) ความเชื่อจึงเป็นสื่อกลางในการนำทางเราไปสู่พระเจ้า แต่ความเชื่อย่อมมาจากความรัก เมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันสอนนักเรียนคำสอนว่า หากเรารักใครสักคนสุดจิตสุดใจ เราย่อมต้องเชื่อในทุกสิ่งที่เป็นเขา ทุกการกระทำ ทุกคำพูดของเขา ดังนั้น หากเราบอกว่าเรารักในพระเยซูคริสตเจ้า เราก็ย่อมต้องเชื่อในทุกกิจการของพระองค์ และย่อมต้องเป็นกระบอกเสียงให้กับพระองค์ ในการประกาศกิจการดีของพระองค์ให้คนรอบข้างได้รู้ .................................................... “ความรักทนได้ทุกอย่างแม้ความผิดของคนอื่น และเชื่อในส่วนดีของเขาอยู่เสมอ” (1โครินธ์13:7) นักบวชสมัยโบราณท่านหนึ่งกล่าวว่า “ทุกสิ่งเป็นไปได้สำหรับคนที่เชื่อ ทุกสิ่งดูง่ายขึ้นสำหรับคนที่มีความหวัง และง่ายกว่านั้นอีกสำหรับคนที่มีความรัก และยิ่งง่ายขึ้นไปอีกสำหรับคนที่มีทั้ง ความเชื่อ ความหวัง และความรัก” ความเชื่อจะเจริญเติบโตขึ้นด้วยการต่อสู้ในความทุกข์ยากลำบากของชีวิต ด้วยการพึ่งพาและไว้วางใจในพระเป็นเจ้าอยู่ทุกกิจการความทุกข์นั้น ............................................................ ช่วงนี้เป็นช่วงปีแห่งการเตรียมตัวเข้าสู่ปีแห่งความเชื่อ ในวันที่ 11 ตุลาคม ที่จะมาถึงนี้ ฉันมีโอกาสตระเตรียมตัวด้วยการศึกษา และอ่านเรื่องราวของความเชื่อต่างๆ เพื่อนำมาเป็นเสบียงความรู้ถ่ายทอดสู่เด็กๆต่อไป ด้วยความรู้และหน่วยความจำอันน้อยนิดของฉัน ความเชื่อจึงเป็นสิ่งจำเป็นยิ่งในการดำเนินชีวิตของฉันที่จะขาดพระองค์ไม่ได้เลย ....................................................... ด้วยความรัก ถักทอ ก่อเส้นใย ใช้หัวใจ แห่งความหวัง ตั้งมั่นแน่ ผสานต่อ เป็นหนึ่งเดียว ด้วยรักแท้ มีความเชื่อ เป็นตัวแปร ให้ก้าวไป ทั้งสามสิ่ง มีเป้าหมาย ที่ปลายฝัน คือสวรรค์ อันพิสุทธิ์ แสนผ่องใส มีพระเจ้า ผู้นำทาง อย่างห่วงใย คือจุดหมาย ก้าวเดินไป ใจมั่นคง ............................... |