“คริสตชนเปรียบเสมือน “ผู้จาริก” ที่กำลังเดินทางผ่านชีวิต....กระหายหาความสุข ที่ดูเหมือนคอยหนีห่าง ...แท้จริงแล้ว...จุดมุ่งหมายนั้นก็คือองค์พระผู้เป็นเจ้า” (จาก...หนังสือพระธรรมล้ำลึกแห่งไม้กางเขน ... โดย ฯพณฯพระคาร์ดินัล ยอร์ช เบซิล ฮูม) .......................................... ฉันสังเกตว่า ในยามใดที่ร่างกายอ่อนแอหรือหัวใจอ่อนล้า ในยามนั้นจะเป็นช่วงเวลาของการตรึกตรองเส้นทางชีวิตของตนเอง ว่าสิ่งที่เรากระทำอยู่ในปัจจุบันนี้ สิ่งที่เรากำลังต่อสู้ดิ้นรนอยู่ทุกวันนี้ มันใช่จุดมุ่งหมาย ใช่ความปรารถนาที่แท้จริงของตนเองหรือไม่ ชีวิตคือการเดินทางจาริกไปสู่จุดมุ่งหมายที่แท้จริง โดยมีความรักเป็นแสงสว่างชี้นำทางของเรา ผ่านการแสวงหาแบบลองผิดลองถูก เพื่อการค้นพบความสุขที่แท้จริง แท้จริงแล้ว คริสตชนเรานั้นต่างเรียนรู้แล้วว่า พระเยซูเจ้าเป็นหนทาง ความจริงและชีวิต ที่จะนำเราไปสู่ความสุขแท้ แต่ด้วยความเป็นมนุษย์ที่อ่อนแอในทุกๆด้าน ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ ว่าทางใดคือหนทางที่ถูกต้อง ก็ยังคงเดินลัดเลี้ยวซ้ายขวาหาความสุขจอมปลอมระหว่างทาง เป็นกับแกล้มชีวิตไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหลงเดินออกนอกเส้นทางไปบ้างก็มี ......................................................... ระยะนี้เจ็บไข้ได้ป่วย เป็นต้นเหตุของความเกียจคร้าน ในการปฏิบัติหน้าที่ประจำวันของฉันอย่างร้ายกาจ การยินยอมให้ความเกียจคร้านเข้ามาแทนที่ในยามที่ร่างกายอ่อนแอ จึงส่งผลให้ดวงใจอ่อนล้าตามไปด้วย ความทุกข์ ความขุ่นข้องหมองใจ สิ่งละอันพันละน้อย ก็ถูกขุดขุ้ยขึ้นมาคิดให้วุ่นวายชีวิตในยามอ่อนล้า จนกระทั่ง หยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน “คริสตชนเปรียบเสมือน “ผู้จาริก” ที่กำลังเดินทางผ่านชีวิต....กระหายหาความสุข ที่ดูเหมือนคอยหนีห่าง” ชีวิตที่กระหายหาแต่ความสุข แต่ก็คอยจะขุดคุ้ยเอาความทุกข์ขึ้นมาปัดฝุ่นอยู่ร่ำไป ................................................. คุณครูคาทอลิกท่านหนึ่งบอกกับฉันว่า “คาทอลิกหลายคนเป็นพวกจมอยู่กับบาป ความผิดบกพร่อง จมอยู่กับความทุกข์การกระทำของตนเอง จนกระทั่งหาความสุขไม่พบ” อย่างน้อยก็ฉันคนหนึ่งหละ...มันใช่ที่สุดเลย และเพลงจากกลุ่มพระเมตตาก็ดังแว่วมาในสมองน้อยๆของฉัน “พระเมตตายิ่งใหญ่ ไม่มีวันสูญสิ้นเลย” จะด้วยบาปหยาบช้าหนักหนาเพียงใด ฉันก็ยังรู้สึกสัมผัสได้ถึงพระเมตตาที่ยิ่งใหญ่ ที่ไม่เคยสิ้นสูญไปจากใจคนบาปอย่างฉัน ..................................... มีภาพๆ หนึ่ง เป็นภาพพระเยซูเจ้าประทับนั่งอยู่ท่ามกลาง บรรดาคนชายขอบ หรือพวกนักเลงทั้งหลาย ถ้าเป็นสมัยพระองค์ บุคคลเหล่านั้นก็คงเป็นบรรดาผู้ยากจน คนบาป โดยความรู้สึกส่วนตัวฉันไม่ค่อยชอบบุคคลรอบข้างพระองค์ในรูปนั้นนัก เพราะแลดูจะน่ากลัวและเถื่อนๆไปสักหน่อย แต่ถ้าคิดกันจริงๆแล้ว ฉันเองก็ไม่ได้สวยงามไปกว่านั้นเลย ซึ่งก็คงจะดีเพราะจะได้มีพระองค์คอยอยู่เคียงข้าง ตักเตือน ชี้แนะอย่างเอาใจใส่ต่อไป ........................................... |