“โปรดไปจากข้าพเจ้าเสียเถิด พระเจ้าข้า เพราะข้าพเจ้าเป็นคนบาป” (ลก 5:8) ........................................ เคยได้ยินไหม “ยิ่งรู้มาก ยิ่งผิดมาก” ยิ่งเรียนมาก ยิ่งรู้สึกว่าตนเองมีบาปหนักหนามากมายเพียงใด ขนาดนั้นแล้ว ใจก็ยังดื้อกระด้าง คัดค้าน ดึงดันที่จะแก้ไขตนเองอีก บทภาวนาหลายบทยิ่งใส่ใจลงไปทุกถ้อยเสียงภาวนา ยิ่งสลดใจในความหมองหม่นของวิญญาณ วันนี้ทำนพวารแม่พระนิจจานุเคราะห์ บทภาวนาวิงวอนขอให้พระแม่ปกป้องลูกคนบาป ยังก้องในสมองน้อยๆของฉัน ....................................... พระวาจาที่พระประทานให้ฉันวันนี้ “โปรดไปจากข้าพเจ้าเสียเถิด พระเจ้าข้า เพราะข้าพเจ้าเป็นคนบาป” ในขณะที่อ่านถ้อยคำวนำปวนมา ใจก็รั้งพระองค์ไว้ พร่ำบอกแต่เพียงว่า “โปรดอย่าไปจากใจของลูกเลย โปรดโอบอุ้มลูกไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์ แม้ลูกจะมอมแมมด้วยบาปหยาบช้าเหลือประมาณ โปรดชำระลูกด้วยพระเมตตาของพระองค์เถิด” หากเพียงพระองค์จะจากลูกไป ลูกจะคุกเข่าลงอ้อนวอน ร่ำไห้ ขอเพียงความเมตตา จากพระทัยอันแสนอารีของพระองค์ ........................................... ในวิชาการสอนคำสอนของคุณพ่อท่านหนึ่ง ท่านให้วาดพระเยซูเจ้าสำหรับฉัน จริงแท้แล้ว พระเยซูเจ้าสำหรับฉัน ฉันอยากวาดพระองค์ให้มีดวงตาแสนอารี แขนอันกว้างใหญ่ ปลอดภัยของพระองค์ กำลังปกป้องฉันจากเหล่าบาปร้ายทั้งหลาย ฉันจะปลอดภัยจากสิ่งเลวร้ายทั้งปวง ภาพของพระเยซูเจ้าสำหรับฉัน เป็นพระเยซูเจ้าแห่งความมีเมตตา เริงร่าสดใส และให้อภัยเสมอ ......................................... |