การย้อนชีวิตตัวเองกลับมาเป็นผู้เรียนอีกครั้งหนึ่ง ทำให้ฉันได้เปลี่ยนบทบาทตัวเอง สวมบทบาทของนักเรียนทั้งร่างกายและจิตใจ ความกระวนกระวายใจเมื่อจะมีการประเมิน เป็นสิ่งที่ทำให้สภาพหัวใจถูกปลุกเร้าให้ตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา ยิ่งคาดหวังมากก็ยิ่งกังวลมาก ช่วงนี้ไม่มีกระจิตกระใจจะคิดถึงอะไร เวลาว่างมีไว้เพื่อพักผ่อนหย่อนสมองจริงๆ แต่บางครั้งเวลาว่างก็อาจจะต้องแบ่งปันไปให้กับการช่วยเหลือเพื่อนด้วย สภาวะทางความรู้ ความจำและความสามารถของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่สิ่งที่ทุกคนอยากได้คือความสำเร็จที่สวยงาม ดังนั้น...การได้มาเป็นนักเรียนอีกครั้ง นอกจากจะต้องใส่ใจกับความรู้แล้ว เรายังต้องใส่ใจเพื่อนๆด้วย การเรียนรู้ไปพร้อมๆกัน บอกกล่าวกัน แนะนำกัน เป็นสิ่งที่สมควรทำที่สุดในเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้ วันนี้...ในห้องเรียน ขณะที่คุณพ่อกำลังให้ความรู้อยู่นั้น น้องคนหนึ่งเธอถามคำถามที่เธอฟังไม่เข้าใจกับฉัน ในขณะที่ฉันเองก็กำลังจะตั้งใจฟังและจดให้ทันเพราะกลัวลืม ทำให้สิ่งที่ฉันกำลังตั้งใจฟังหายไปบางช่วง ความรู้สึกแว๊บแรกคือหงุดหงิด แต่ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกไป เพียงแต่เอื้อมมือไปจับแขนน้องและบอกว่าแป๊ปนะ ขอฟังเดี๋ยวจ่ะ ในคาบเรียนนั้น เธอหันมาถามฉันหลายคำถาม เพราะเธอไม่กล้าถามคุณพ่อ ฉันไม่ถือโทษโกรธเคืองอะไรเพราะฉันเองก็เคยสึกแบบนั้นมาก่อน เพียงแต่ความรู้สึกในแว๊บแรกที่เกิดขึ้นนั้นมันเป็นความรู้สึกทางลบของมนุษย์ ที่เกิดขึ้นรวดเร็ว ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกไม่พอใจตัวเองขึ้นมาทันที เรียนแล้วไม่เข้าไปในจิตใจเลยหรือไงนะ...ฉันเอ็ดตัวเอง หลังจากนั้น ฉันจึงชดเชยบาปด้วยการหันไปอธิบายสิ่งต่างๆที่เรียนรู้ให้น้องฟัง ............................................. ปฏิกิริยาสะท้อนกลับทางอารมณ์ของคนเรานั้น ถ้าไม่ได้รับการควบคุมมันอาจจะทำร้ายตัวเราเองและคนรอบข้างได้ ฉันยังขอบพระคุณพระเจ้าที่โปรดเมตตา ให้ฉันไม่ทำร้ายจิตใจน้องคนนั้นไปเสียก่อน ขอบพระคุณพระองค์ที่ปลุกสติ และเตือนจิตใจให้ฉัน หันมาใส่ใจคนรอบข้างให้มากยิ่งขึ้น ........................................... ช่วงนี้...เรียนหนัก เพราะเร่งเรียนกันเต็มที่ เหมือนกำลังโดนป้อนยาเร่งโต เราก็ยินยอมให้เร่งด้วยความเต็มใจเพราะเวลาที่จำกัดจริงๆ ดังนั้น สมองช่วงนี้ถูกใช้ไปกับการคิด จดจำ วิเคราะห์ หากจะมีผู้เมตตาส่งคำภาวนามาให้น้ำผึ้งหวาน ได้ร่ำเรียนด้วยสมองที่เปิดรับเต็มที่ น้ำผึ้งหวานก็จะได้นำความรู้ที่เรียนมา ไปหว่านลงในแปลงนาอันอุดมสมบูรณ์ของพระเจ้าต่อไป .................................................... ปล.หลายวันมานี้ ฉันได้มีโอกาสทำการบ้าน+ ข้อสอบ ให้กับพี่ร่วมรุ่นที่บกพร่องทางการได้ยิน เธอเป็นคนที่ได้รับพระพรพิเศษมากทีเดียว เพราะเธอสามารถเขียนภาษาไทยได้ อ่านได้ แม้จะไม่คล่องและเขียนคำสลับกันบ้าง เราส่งภาษามือกัน เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง สรุปลงที่ฉันเลยต้องสวมวิญญาณของเธอ เพื่อนำเสนอเรื่องราวของเธอ เขียนลงในกระดาษข้อสอบ กระดาษคำตอบ เพื่อส่งคุณพ่อเจ้าของวิชาต่างๆ นี่เป็นประสบการณ์ที่ดี มิตรภาพไม่ได้จำกัดขอบเขตของเราจริงๆ ขอคำภาวนาให้กับความเพียรทนของเธอด้วยค่ะ ....................................................... |