“ลูกน้อยต่ำต้อยเพียงเศษดิน ดวงใจลูกสิ้นด้วยบาปหนา หากแต่พระองค์ทรงเยียวยา โปรดรับรักษาลูกปลอดภัย” .......................................... วันนี้ลูกได้รับเกียรติที่ไม่สมควรได้รับอย่างยิ่ง หากแต่ว่า...ลูกเฝ้าพร่ำบอกตัวเองว่า รางวัล หรือเกียรติที่ลูกได้รับครั้งนี้ เป็นของพระองค์ทั้งสิ้น หากไร้พระองค์ลูกก็เป็นเพียงความว่างเปล่าจริงๆ พระองค์ทรงมีเมตตาโปรดให้เครื่องมือเก่าๆ สกปรกชิ้นหนึ่ง ได้รับเกียรติอันนี้แทนพระองค์ มือที่เอื้อมไปรับเกียรติบัตรครูคำสอนดีเด่น หลังจากที่เสียงประกาศชื่อดังขึ้น ลูกได้ยินเพียงว่า ครูคำสอนดีเด่น คือ “พระเยซูเจ้า” เพียงเท่านั้น เพียงเท่านั้นจริงๆ แต่พระองค์ฝากเครื่องมือชิ้นเล็กชิ้นนี้ทำหน้าที่แทนพระองค์ เกียรติ คำชื่นชมบนโลกนี้ ไม่ได้ติดตัวลูกถึงเมืองสวรรค์ หากแต่มันเป็นเหมือนลมพัดผ่านมาให้เย็นใจแล้วเลยผ่านไป แต่ในใจลูกรู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งใด ใช่หรือไม่ใช่อย่างไร ถ้าเทียบกับความผิดบกพร่องทั้งฝ่ายกายและใจ ลูกมิสมควรแม้แต่จะเอื้อมมือไปรับเกียรติใดใดเลยด้วยซ้ำ ลูกขอบพระคุณพระองค์ที่พระองค์คอยสะกิดเตือนใจลูกเสมอ ไม่ให้ลูกหลงระเริงไปกับสิ่งที่ได้รับ เพราะหากลูกไม่มีพระองค์ ลูกก็ไม่มีอะไรเลย หากไร้พระองค์ ลูกก็ทำอะไรไม่ได้เลย
....................................................................... ขอบพระคุณสายลมเย็นใจ ขอบพระคุณอุ่นไอวันนี้ ขอบพระคุณ ความเอื้ออารี ขอบพระคุณ ความปราณีแห่งองค์ ............................................................ |