“จงเลี้ยงลูกแกะของเราเถิด” (ยน 21:15) ........................................................................ วันนี้ ลูกแกะตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง เธอต้องการเป็นลูกพระเต็มตัว พ่อของเธอเป็นคาทอลิก แม่ของเธอเป็นพุทธ เธอเข้ามาซักถามขอให้ฉันพาเธอไปล้างบาป ฉันไม่แน่ใจด้วยเหตุผลหลายประการ ทั้งการเดินเรื่องและความลังเลใจว่าจะมีใครเห็นดีด้วยหรือไม่ ฉันบอกเธอว่าฉันขอเชิญคุณพ่อของเธอมาพบฉันสักครั้ง เพื่อสอบถามเหตุที่แท้จริงในความต้องการครั้งนี้ของลูกสาว ในใจก็นึกว่า ถ้าพ่อของเธอมาพบฉัน อย่างน้อยก็แสดงว่าผู้ใหญ่รับรู้และยินดีในการล้างบาปครั้งนี้ ฉันอยากให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความมุ่งมั่นตั้งใจของพวกเขา การพบกันระหว่างฉันกับพ่อของเธอจะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น บางทีเธอควรต้องเรียนคำสอนเพิ่มเติมก่อนรับศีลล้างบาปและศีลศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ฉันวางแผนไว้ว่า ถ้าฉันได้พบพ่อของเธอครั้งหนึ่งแล้ว ฉันควรจะนัดพ่อของเธอพบพระสงฆ์ด้วย เพื่อให้พ่อของเธอได้รับรู้ข้อปฏิบัติในการดูแลชีวิตฝ่ายจิตของลูกสาวหลังรับศีลศักดิ์สิทธิ์ มิใช่ปล่อยปละละเลย วัดวาไม่เข้า คำสอนไม่เรียน เนื่องด้วยประสบการณ์สอนให้ฉันเห็นว่า ผู้ปกครองนักเรียนคาทอลิกหลายคน ไม่พาลูกมาวัดวันอาทิตย์เลย วันอาทิตย์กลายเป็นวันเรียนพิเศษต่างๆ กลายเป็นวันท่องเที่ยว กลายเป็นวันกิจกรรมที่ทำให้พระกลายเป็นส่วนเกิน เป็นภาระ ทุกครั้งที่ฉันถามว่า ใครไม่ได้ไปวัดวันอาทิตย์บ้าง ทุกมือน้อยๆที่ยื่นขึ้นมา ทำให้ฉันผิดหวังอย่างแรง ฉันออกจะขุ่นข้องหมองใจกับคำตอบที่เด็กๆ ตอบมา ทุกคำตอบเป็นความไม่ใส่ใจของผู้ปกครองทั้งสิ้น เพราะลูกแกะตัวเล็กๆ จะมาวัดไม่ได้เลย ถ้าพ่อแม่ไม่พามา ฉันจำได้ว่า ในยามที่ฉันยังเล็ก พ่อแม่ต่างพยายามบังคับให้ฉันเข้าวัดวันอาทิตย์ไม่เคยขาด ฉันออกจะงอแง และไม่เข้าใจว่าทำไมวันพักผ่อนต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปเข้าวัด แต่ฉันก็ไม่สามารถขัดแย้งความต้องการของพ่อแม่ได้ เพราะพ่อแม่รู้ว่าสิ่งที่ท่านขัดใจฉัน เป็นสวรรค์ที่ท่านต้องการให้ฉันได้รับนั่นเอง อาจจะเป็นเหมือนการยัดเยียดให้กับลูกแกะที่ไม่เห็นความสำคัญของทางสวรรค์ แต่ในยามที่ฉันโตแล้ว มันกลายเป็นความคุ้นเคย มันกลายเป็นชีวิต และเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ฉันพูดได้เต็มปากว่า ฉันมีพระคุ้มครองด้วยบุญของพ่อแม่อย่างแท้จริง ไม่มีสักอาทิตย์เลยที่ฉันจะขาดวัดไปได้ ขาดไม่ได้จริงๆ แม้แต่ในวันที่ท่องเที่ยวอยู่ต่างจังหวัด ถ้าในตารางเดินทางมีวันอาทิตย์คาบเกี่ยวอยู่ด้วย สิ่งแรกที่ฉันต้องกระทำคือ สืบหาวัดที่อยู่ใกล้สถานที่ที่ฉันจะไป หรือเลื่อนวันเดินทางไม่ให้ตรงกับวันอาทิตย์ไปเสีย พ่อแม่เป็นผู้นำพระพรยิ่งใหญ่มาสู่ลูกๆ คำพรจากปากของพ่อแม่ เป็นพรที่ส่งตรงให้ลูกเสมอ ฉันคงตกนรกวันละหลายร้อยรอบถ้าขาดคำภาวนาของพ่อแม่เพื่อฉัน ด้วยความอ่อนแอ พร้อมที่จะตกอยู่ในบาปทุกขณะจิตของฉัน พ่อและแม่จึงต้องคอยพร่ำสวดภาวนาเพื่อฉันและพี่น้องของฉันทุกวัน แล้วฉันในฐานะแม่หละ...นำพระพรของพระให้ลูกบ้างหรือไม่ สวดภาวนาให้พวกเขาบ้างไหม เคยยัดเยียดสวรรค์ให้เขาบ้างหรือเปล่า .................................................................................. “ประโยชน์อะไรที่จะได้โลกทั้งโลกเป็นมรดกแต่ต้องสูญเสียสวรรค์ไป” ถ้าลูกของคุณได้เป็นนักปราชญ์มีชื่อเสียงก้องโลก แต่วิญญาณอยู่ในไฟนรกคุณจะยินดีหรือ? ............................................................ |