“จงมอบภาระของท่านไว้กับพระเจ้า...” (สดุดี 55:22) .................................................................................... ข้าพเจ้ามอบภาระอันหนักหน่วงไว้กับพระเจ้า พระองค์ทรงแบกรับภาระของข้าพเจ้าไว้ ................... สัปดาห์ที่ผ่านมาได้นำวิธีการภาวนาอย่างง่ายๆด้วยเสียงเพลง ไปให้นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ได้ฝึกปฏิบัติ ฉันวางพระคัมภีร์ลงบนฐานรอง วางดอกไม้ และจุดเทียน สร้างบรรยากาศอันอบอุ่น ด้วยการปิดแสงไฟในห้อง ให้เหลือเพียงแสงเทียน ฉันเริ่มต้นด้วยการให้เด็กๆ นั่งท่าที่สบายๆ มือประสานกันไว้บนตัก หลับตา และฟังเพลงนึกถึงเนื้อหาของเพลงที่ฉันกำลังจะเปิดนี้ เพลง...รอยเท้าบนผืนทราย การสะกดดวงใจดวงเล็กๆที่เต็มไปด้วยพลังกว่า 50 ชีวิตให้สงบนิ่ง ไม่ใช่สิ่งที่ง่ายเท่าใดนัก แต่บรรยากาศและเสียงเพลง ก็ทำให้ดวงใจดวงเล็กๆสงบลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ โดยเฉพาะกับเด็กชายคนหนึ่งที่สมาธิสั้น หนุ่มน้อยนั่งหลับตาพริ้ม นิ่งสงบได้นานเกินคาดทีเดียว บนเพลงรอยเท้าบนผืนทราย...รอยเท้าคู่นั้นเป็นของเราเอง ฉันอธิบายเนื้อหาจากบทเพลงให้เด็กๆฟัง เพื่อให้เด็กๆเห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น ในยามที่เรามีความสุข สนุกสนาน เราถูกรายล้อมด้วยเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม เรารู้สึกว่าช่างมีรอยเท้ามากมายที่เดินอยู่รอบกายเรา เสียงของรอยเท้าเต้นเป็นจังหวะต่างๆ ที่บ่งบอกถึงความสุขสม แต่วันหนึ่ง เมื่อปัญหา หรือความทุกข์ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา อาจจะผิดหวังจากการถูกทอดทิ้ง มีปัญหากับเพื่อน เหมือนถูกตัดขาดจากความสุขโดยสิ้นเชิง เรากลับรู้สึกว่า เราเดินโดดเดี่ยว อ้างว้าง เราร้องไห้อยู่เพียงลำพัง ไร้คนปลอบโยน แต่แท้จริงแล้ว เราไม่ได้อยู่เพียงลำพังเลย รอยเท้าที่เดินไปบนความผิดหวัง อ้างว้างของเรานั้น เป็นรอยเท้าของพระเยซูเจ้า ที่ทรงแบกเราไว้ อุ้มเราไว้ในอ้อมแขนของพระองค์ พระองค์กำลังแบกความทุกข์ ความผิดหวัง ความอ้างว้างของเราไว้ พร้อมกับคอยปลอบโยน เติมพลังให้เราทุกก้าวที่พระองค์นำพาเราก้าวเดินไป จนเราเข้มแข็งพอที่จะก้าวเดินด้วยตนเองได้ จนกว่าเราจะมีพลังพอที่จะฟันฝ่าเหตุการณ์นั้นไปได้ พระองค์จะวางเราลงเบาๆ ด้วยความห่วงใย และเดินเคียงข้างเราไปจนถึงที่หมายเสมอ เราไม่ได้เผชิญปัญหาเพียงลำพัง เราไม่ได้เดินอยู่บนความทุกข์อย่างอ้างว้าง แต่เป็นพระองค์เองที่ทรงแบกภาระ และความทุกข์ของเราไว้ด้วยความเข้าใจ ........................................ “จะกี่ครั้งที่ล้มลุกคลุกคลาน จะก้าวผ่านไปได้ทุกครั้ง มีพระคอยเติมเสริมพลัง จะทุกข์ผิดหวังยังก้าวเดิน กี่รอยน้ำตาที่ไหลริน ยังไม่สิ้นรอยเท้าไม่ห่างเหิน ทุกภาระที่แบกไม่หนักเกิน เพราะพระทรงดำเนินไปกับเรา อ้อมกอดอบอุ่นกรุ่นกลิ่นรัก คือที่พักพิงใจยามเงียบเหงา ทางโดดเดี่ยวไม่ใช่มีเพียงเรา นั่นคือเงาแห่งองค์ทรงเมตตา” ................................. |