“แสงสว่างส่องในความมืด และความมืดกลืนแสงสว่างนั้นไม่ได้”

(ยน 1:5)

**********************************

เปิดใจให้แสงสว่างส่องผ่านเข้ามา

ในวันแรกของสัปดาห์  จุดเริ่มต้นความจำเจของชีวิต

ฉันได้เริ่มต้นสัปดาห์นี้ด้วยเหตุการณ์พิเศษกว่าทุกวัน

ด้วยการออกจากบ้านเช้าเป็นพิเศษ

ผ่านคำเชื้อเชิญของพระเยซูเจ้าจากผู้แทนของพระองค์

พระองค์ทรงเรียกฉันเพื่อให้ฉันเปิดใจรับแสงสว่างจากพระองค์

แสงสว่างวันนี้ส่องจิตสำนึกของใจฉัน

สอนให้ฉันรู้จักคำว่าถ่อมตน นบนอบ

และเลียนแบบการบังเกิดอย่างถ่อมองค์ของพระกุมารน้อยเยซู

แสงแห่งธรรมวันนี้ส่องใจฉันให้สำนึกในบาปของตนเอง

อย่าทะนงตน อย่าลืมตน และจงเป็นผู้รับใช้อยู่เสมอ

................................

“เปิดดวงใจรับแสงแห่งธรรม

ส่องเลิศล้ำล้างใจมัวหม่น

แสงแห่งรักชุบใจทุกข์ทน

แสงเบื้องบนล้นใจอิ่มเอม”

................................

ณ ห้องใจปิดตายห้องหนึ่ง

เป็นห้องใจที่รกร้างและมืดมิด

หลายครั้งที่พระเดินเข้าไปยืนเบื้องหน้าประตูใจบานนั้น

และเคาะเรียกจากด้านนอกของประตูใจ

พระองค์พบแต่ความเงียบงัน

ไม่มีเสียงโต้ตอบใดดังมาจากด้านในของประตูใจบานนั้น

พระองค์ตรัสเรียกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

แต่ไม่มีเสียงใดใดตอบสนองเสียงเรียกของพระองค์

พระองค์ตรัสบอกว่า

“เราเอาตะเกียงที่เต็มไปด้วยน้ำมันมาให้เจ้า

เราจุดไฟให้แสงสว่างเพื่อเจ้า

เหตุใดเจ้าไม่เปิดประตูใจเพื่อรับแสงสว่างของเรา”

ลูกอยู่หลังประตูใจบานนั้น

แอบซ่อนอยู่ตรงมุมประตู

ด้วยความอับอายในความมืดบอดของหัวใจ

ไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อมมือควานหากุญแจแห่งดวงใจ

ที่ลูกได้ทำร่วงหล่นเอาไว้ ณ ส่วนหนึ่งส่วนใดของห้องใจเสียแล้ว

พระองค์ทรงล่วงรู้ถึงจิตใจอันอ่อนแอของลูก

พระองค์ตรัสตอบลูกว่า

“ลูกรัก ลูกจงเปิดดวงตาของดวงใจลูกเถิด

ให้แสงสว่างแห่งธรรมส่องแสงนำทางลูก

กุญแจห้องใจไม่ได้ไปไหนเลย

มันแขวนอยู่ข้างประตูดวงใจด้านในของใจลูก

เพียงแค่ลูกกล้าที่จะลืมตารับแสงแห่งธรรม

เอื้อมมือของลูกมาหยิบกุญแจและเปิดประตูห้องใจ

เราจะได้ส่งตะเกียงที่ไม่มีวันดับให้แก่ลูก

ตะเกียงนี้จะส่องสว่างอยู่นิรันดร์

และความมืดจะไม่มีวันชนะลูกอีกเลย”

.............................................

ฉันนึกถึงในยามที่ฉันกำลังนอนหลับในห้องอันมืดมิด

แล้วจู่ๆ ก็มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาและเปิดม่านออก

แสงสว่างเจิดจ้าส่องจรัสเข้ามาในห้อง

ดวงตาที่ยังไม่คุ้นเคยกับแสงจะมีช่วงแห่งการต่อต้าน

มีสองทางเลือก

วิ่งไปปิดม่านและกลับเข้ามาอยู่ในความมืดต่อไป

 กับ ยอมรับที่จะต่อสู้กับความรู้สึกต่อต้านจนสามารถรับแสงสว่างนี้ได้

ถ้าฉันเลือกข้อแรก ฉันก็ยังคงเป็นเจ้าหญิงนิทรา นอนฝันลมๆแล้งๆต่อไป

แต่หากฉันเลือกข้อที่สอง ฉันก็จะได้ออกจากบ้านเพื่อทำความฝันนั้นให้เป็นจริง

.......................................