วิถีชีวิตของคนแต่ละคนแตกต่างกัน

หลายชีวิตที่ต้องใช้ชีวิตแบบจำเจ ในหน้าที่ที่ซ้ำซากอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

แต่ก็ยังยินดีที่จะรับความจำเจนั้นด้วยความเต็มใจ

บ้างก็ทนทำไปด้วยเหตุผลนานาประการ

ชีวิตของฉันก็ไม่แตกต่างกับชีวิตของมนุษย์โลกทุกคน

ชีวิตของมนุษย์เงินเดือนที่ย่อมต้องมีความจำเจเป็นเนืองนิจ

ทุกวันจันทร์ถึงวันเสาร์ ฉันต้องตื่นตี 5

หุงข้าวทำกับข้าว และอัญเชิญสามเซียนของฉันลุกจากที่บรรทม

ทะยอยเข้าห้องน้ำซึ่งมีเพียงห้องเดียวทั้งบ้าน

หกโมงเช้าทุกชีวิตต้องแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว พร้อมลงมือหม่ำอาหารมื้อเช้า

เราจะออกจากบ้านเวลา หกโมงครึ่งของทุกวัน

เพื่อให้ถึงโรงเรียนเจ็ดโมงและไม่ควรเกินนี้ เนื่องจากการจราจรที่จะเพิ่มขึ้นตามเวลา

เป็นเช่นนี้ทุกเช้า

ตกเย็นกว่าเราจะรวมตัวกันจนครบองค์ประชุมก็ปาเข้าไปเกือบหกโมงเสียทุกวัน

ถึงบ้านก็ปฏิบัติภารกิจเหมือนตอนเช้าคือหุงข้าว ทำกับข้าว

อัญเชิญเหล่าสามเซียนจอมซนเข้าห้องน้ำ ทำการบ้าน

และมีถกเถียงเรื่องการเรียนกันบ้างเมื่อเกิดการค้างงานขึ้น

กว่าจะได้หม่ำข้าวเย็นก็ปาเข้าไปทุ่มครึ่งถึงสองทุ่มทุกวัน

ยามค่ำคืนฉันได้มีเวลาส่วนตัวทำนั่น ทำนี่บ้าง

เช่น เขียนบทความสั้นๆ  แต่งกลอน  search หาภาพสวยๆ จากเนต

ทักทายเพื่อนๆใน facebook  ซึ่งนั่นเป็นที่ระบายความเครียดจากความจำเจที่เกิดขึ้นได้ด

.....................................

นี่แหละชีวิตมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาเช่นฉัน

หากฉันไม่ได้ขวนขวายจะค้นหาเหตุการณ์พิเศษในแต่ละวัน

แต่ละวันก็จะเป็นแค่วันธรรมดาวันหนึ่งที่ผ่านไปอย่างน่าเบื่อหน่าย

เหตุการณ์พิเศษไม่ได้เกิดยากนัก หากใจไม่ยกธงขาวยอมแพ้ไปเสียก่อน

ในคาบสอนเด็กน้อย...ทำให้เป็นคาบเรียนที่สวยงาม  เริงร่า  น่าสนใจ

ในช่วงเวลาว่างของวัน...ทำงานที่ถนัด สร้างสรรค์งานชิ้นใหม่ๆ เพื่อตนเองและผู้อื่น

ในเวลาที่เหนื่อยอ่อน...หามุมสงบที่พบกับบรรยากาศที่เป็นเราที่สุด

ในทุกเวลา....ยิ้มและทักทายคนรอบข้างให้มากที่สุด

แค่นี้ก็เป็นเหตุการณ์พิเศษของแต่ละวันสำหรับฉันแล้ว

....................................................

ชีวิตของคนและคนก็แตกต่างกันในวิถีทาง

อย่าตัดสินใครด้วยวิถีชีวิตของตนเอง

..............................................

สวยงามตรงความแตกต่าง

พระวาง สร้างสรรเอาไว้

เธอฉันอาจต่างกันออกไป

แต่เรามีหัวใจเดียวกัน

หัวใจแห่งรักที่พระสร้าง

คือหนทางที่กลางใจของเรานั้น

ใช้ชีวิตให้มีค่าแต่ละวัน

เพราะนั่นคือฉันใช้พระพร...

.......................