สองวันที่แล้ว ฉันได้ไปร่วมสวดให้กับพี่ท่านหนึ่ง เธอเคยเป็นเพื่อนครูอยู่ที่เดียวกับฉัน จวบจนเธอป่วยเป็นโรคมะเร็ง จึงลาออกไปพักรักษาตัว เวลาเกือบสองปีที่ฉันไม่ได้รับข่าวคราวเธอเลย จนข่าวว่าเธอจากไปแล้ว เธอกินมังสวิรัต ไม่แตะต้องเนื้อใดใด ซึ่งใครๆก็มองว่าเธอไม่น่าจะเป็นมะเร็งได้ ความตายไม่เข้าใครออกใคร ไม่มีใครเป็นเจ้าเหนือชีวิตของเรา แม้แต่ตัวเราเอง มีเพียงพระเท่านั้นที่เป็นเจ้าของชีวิตของเราแต่เพียงผู้เดียว ................................................... ในวันที่ฉัน และคณะครูไปสวดให้พี่ท่านนี้ ฉันมองดู Portfolio หลายเล่มของพี่ ตั้งแต่เธอรับปริญญาในวัยสาว จนกระทั่งวัยทำงาน ที่ผ่านการดิ้นรนต่อสู้เหมือนเช่นบุคคลทั่วไป และสิ้นสุดลงด้วยการลาจากโลกนี้ไป ที่อยู่อาศัยเพียงชั่วคราวใบนี้ ........... เมื่อหลายปีก่อน ฉันได้มีโอกาสเข้าไปในสันติอโศก บริเวณภายในร่มรื่น สวยงาม ฉันสะดุดใจอยู่ที่มุมหนึ่ง ซึ่งตั้งโลงแก้วเล็กๆเอาไว้ ในโลงแก้วมีศพแห้งๆ บรรจุอยู่ โลงแก้วนี้ถูกตั้งไว้ในที่แจ้ง ข้างโลงแก้วเขียนว่า นี่คือศพนางงาม เมื่อครั้งที่เธอมีชีวิตอยู่ เธอคือนางงาม แต่เมื่อเธอหมดลมไปแล้ว ร่างกายที่เคยงดงาม ก็ไม่ได้น่ามองเหมือนครั้งมีชีวิตอยู่เลย ฉันยืนมอง และรู้สึกว่าภาพเบื้องหน้านี้มีผลต่อการใช้ชีวิตของฉันดีมาก สิ่งที่ได้เห็นไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว แต่เป็นแบบเรียนล้ำค่า สอนให้ฉันรู้จักปลงและพอเพียง สอนให้ฉันรู้ว่า ไม่มีอะไรบนโลกนี้เที่ยงแท้ที่สุด มั่นคงและยั่งยืนที่สุด .... ไม่มีเลย มีเพียงโลกหน้าเท่านั้น ที่เป็นบ้านแท้ถาวรของเรา โลกใบนี้เป็นเพียงบ้านชั่วคราว ที่ที่เราอาศัยอยู่เพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าเราควรค่าแก่บ้านอันเป็นนิรันดร์แค่ไหน .......................................... พิสูจน์ด้วยพระพรที่แตกต่างของแต่ละคนที่พระประทานให้ พิสูจน์ด้วยพลังรักที่พระบรรจงใส่ในหัวใจทุกดวง .................................... |