“ผู้ใดไม่รับพระอาณาจักรของพระเจ้าอย่างเด็กเล็กๆ เขาจะไม่เข้าสู่พระอาณาจักรนั้นเลย” (มก 10:15) .......................................................... คำอวยพร เหนือสิ่งอื่นใด ขอส่งพระพรแห่งความสดชื่นรื่นรมย์ พระพรแห่งความเจริญงอกงามทั้งฝ่ายร่างกายและจิตใจ มายังเพื่อนพี่น้องทุกท่านในโอกาสขึ้นปีใหม่นี้ พระพรโปรยปรายดุจสายฝน พระวาจาแห่งความรักฉลองปีใหม่ปีนี้ เป็นพระวาจาแห่งความบริสุทธิ์สดใส ที่ฉันได้รับจากเด็กน้อยอายุเพียง 6 ขวบ นักเรียนตัวเล็กๆของฉันในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 เธอวิ่งมากอดฉันแล้วยื่นปากกาเคมีสองหัวสีแดงให้ฉัน บอกกับฉันว่า”คุณครูน้ำผึ้งขา หนูซื้อปากกาแดงมาฝากคุณครูค่ะ ไว้ให้คุณครูตรวจงานเด็กๆค่ะ” ฉันยิ้มกว้างใส่เด็กน้อย พูดขอบใจและบอกกับเธอว่า “ครูจะเอาไว้ตรวจหนูคนแรกเลยละกันนะคะ” ฉันเดินถือปากกาหัวโตสองหัวสีแดงกลับเข้าห้อง นั่งพิจารณาเจ้าปากกานั้นด้วยนึกเอ็นดูความไร้เดียงสา บริสุทธิ์ ปากกาเคมีหัวโตสีแดงรึ....กาเครื่องหมายถูกลงไปหนึ่งตัวก็คงเต็มหน้าแล้ว ฉันแอบหัวเราะอยู่คนเดียวทุกครั้งที่มานั่งโต๊ะทำงานทีไรแล้วเจอเจ้าปากกาเคมีแท่งนี้ มันยังคงนอนนิ่งอยู่ในปลอกพลาสติก คงต้องหาทางใช้กับเด็กๆ หลังปีใหม่นี้เพื่อให้เจ้าของสุขใจ อีกครั้งเมื่อเทศกาลคริสต์มาสที่ผ่านมา ฉันได้รับมอบหมายให้นำพระกุมารไปอวยพรเด็กๆตามห้องเรียน ฉันสมัครรับเดินตามห้องนักเรียนประถม 1 -2 ฉันแปลงร่างเป็นซานต้าสาวแบกถุงของขวัญและกล่องทำบุญ ขึ้นไปเยี่ยมเยียนเด็กน้อยตามห้องต่างๆ ทุกครั้งที่มือดึงประตูเปิดออก เสียงเด็กน้อยกรี้ดกร้าดประหนึ่งพบตัวละครในเทพนิยายที่ตนชื่นชอบ เราสนุกสนานด้วยการร้องเพลง ขอพร แบ่งปันเงินทำบุญเพื่อผู้ยากไร้ เด็กๆ ดูมีชีวิตชีวา หน้าตาสดใส เปี่ยมด้วยพลังมากมาย ฉันได้รับคำขอร้องจากเทพธิดาน้อยคนหนึ่ง “คุณครูน้ำผึ้งขา อัดรูปคุณครูน้ำผึ้งเป็นซานต้าให้หนูหน่อยนะคะ” ฉันตกปากรับคำไปด้วยไม่คิดว่าเจ้าตัวเล็กใส่ใจกับสิ่งที่เอ่ยขอ จนกระทั่ง วันรุ่งขึ้น ฉันถูกทวงถามถึงรูปฉันในชุดซานต้า ล่วงเข้าวันที่ 4 ฉันเพิ่งมีเวลาปริ้นซ์มันออกมาจากคอมพิวเตอร์ รูปจิ๋วๆ และฉันก็เดินเอาไปให้เจ้าตัวเล็ก เธอแลยินดีอย่างยิ่ง เรื่องสุดท้ายของเหล่าเทพยดาตัวเล็กๆ ในขณะที่ฉันนำพระกุมารและกล่องทำบุญไปเยี่ยมเด็กๆตามห้อง เด็กๆ ส่วนใหญ่พร้อมใจกันเดินนำเงินที่ตนพอมีมาร่วมแบ่งปันลงกล่อง แต่ฉันเห็นเด็กน้อยคนหนึ่ง เธอแอบหยอดกระดาษชิ้นเล็กๆลงไป ฉันไม่ว่าอะไร เพราะมันคงต้องมีความหมายสักอย่างในทุกเหตุการณ์ เมื่อฉันนำกล่องลงมาที่ห้อง กระดาษแผ่นนั้นก็วางโดดเด่นอยู่เหนือกองเงินทำบุญ ฉันคลี่กระดาษออก มันเป็นเศษกระดาษที่ถูกฉีกด้วยความรีบร้อน และมีข้อความสั้นๆ เขียนด้วยดินสอในกระดาษนั้นว่า “หนูไม่มีอะไรจะให้ แต่หนูจะรักทุกคน” ฉันยังคงเก็บกระดาษชิ้นนั้นไว้ แปะสก๊อตเทป และติดไว้เหนือโต๊ะทำงานของฉัน เพื่อว่า เมื่อฉันมองเห็นกระดาษชิ้นนี้ ฉันจะได้สำนึกว่า ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่กว่าการที่เราจะมอบความรักให้แก่กัน ด้วยใจที่บริสุทธิ์เหมือนเด็กน้อยคนนี้ เงินทองก็ไม่ได้สำคัญไปกว่าความรักอีกแล้วในยุคสมัยนี้ นี่คือสิ่งที่โลกกำลังขาดแคลนจริงๆ ............................................. “ขอบคุณทุกความสดใสของเด็กน้อย ขอบคุณพรที่เรียงร้อยในวันนี้ ขอบคุณทุกสายตาบริสุทธิ์ ที่ยังมี ขอบคุณใจดีดีของเหล่าเทพธิดา” ............................... ไม่มีหน้ากากใดใด มีแต่ความจริงใจเท่านั้น ที่สื่อออกมาแทนความฝัน ในวันที่ฉันกำลังอ่อนแรง สายตาที่บริสุทธิ์ เป็นแสงเทียนที่จุดให้ใจกล้าแกร่ง เสียงเล็กๆ คือพลังเสริมแรง ที่คอยปันแบ่งให้ใจเบิกบาน” ............................... |