"อย่ากลัวเลย เพราะเรานำข่าวดีมายังท่านทั้งหลาย คือความปรีดียิ่งซึ่งจะมาถึงคนทั้งปวง เพราะว่าวันนี้ พระผู้ช่วยให้รอดของท่านทั้งหลาย คือ พระเยซูคริสต์เจ้ามาบังเกิดที่เมืองดาวิด นี่จะเป็นหมายสำคัญแก่ท่านทั้งหลายคือ ท่านจะได้พบพระกุมารนั้นพัผ้าอ้อมนอนอยู่ในรางหญ้า" (ลูกา 2:10-12) ...เทศกาลแห่งความรัก เทศกาลแห่งความอบอุ่น เทศกาลที่ครุกรุ่น ด้วยอุ่นไอรักจากสวรรค์ เทศกาลแห่งความยินดี เทศกาลแห่งการแบ่งปัน เทศกาลแห่งความสุขสันต์ เพราะพระคริสต์นั้นได้ประสูติมา คือองค์แห่งความรัก องค์แห่งความจริง คือความยิ่งใหญ่กว่าทุกสิ่งในโลกหล้า คือพระผู้ไถ่ คือนายชุมพา คือพระเมตตาแห่งพระบิดาเบื้องบน ขอนำความรักและสันติสุข ไปร่วมดับทุกข์ในวันสับสน แด่พี่น้องผู้ยากไร้ แด่ทุกดวงใจที่หมองไหม้มัวหม่น ขอเป็นสายฝนดับร้อนให้ร่มเย็น เทศกาลแห่งความรัก เทศกาลแห่งการให้ เทศกาลแห่งการแบ่งปันใจไม่แอบซ่อนเร้น พระกุมารองค์น้อยเสด็จมาดุจดาวดวงเด่น ลูกน้อยขอเป็นผู้ติดตามพระองค์เป็นนิรันดร์ ........................................ เทียนเล่มสุดท้ายสว่างไสว ส่องดวงใจที่มืดมน เทียนแห่งการแบ่งปัน เทียนแห่งความหลุดพ้น เทียนแห่งความสุขล้นสว่างไสวแล้ว ...................... ค่ำคืนที่ผ่านมา ฝันถึงการเดินทางอันน่าหวาดกลัวบนขบวนรถไฟตู้เดียว กับผู้คนที่เหมือนคุ้นเคยแต่ไม่รู้จัก แต่ละที่ ที่ขบวนรถไฟหยุด ล้วนเป็นท้องทุ่ง ไร่นา ท้องร่อง บ้านสวนทั้งสิ้น ผู้คนที่พบปะทักทายก็เป็นผู้ขาดแคลน บาดเจ็บ แม้แต่คนที่วิ่งเข้ามากอดยังบาดเจ็บหนักเลย ฉันยืนตัวแข็งทื่อด้วยความกลัวกึ่งสงสาร คนที่วิ่งเข้ามากอดฉันบอกกับฉันว่า รักเค้าหน่อยได้ไหม ฉันมองดูบาดแผลที่ท้องของเขา อาการหนักน่าดูทีเดียว .................................... ฉันไม่ได้ตอบตกลงจะรักหรือไม่อย่างไร แต่จำได้ว่ากอดตอบไปด้วยความทุกข์ใจ ........................ ฉันเล่าความฝันอันวุ่นวายนี้ให้ลูกชายฟัง ลูกชายบอกกับฉันว่า ให้ฉันทำบุญให้กับคนยากจน คนเจ็บป่วยเสีย ฉันเห็นดีด้วยกับความคิดเห็นนี้ บางที พระอาจจะต้องการบอกฉันว่า ฉันควรช่วยเหลือผู้อื่นให้มากกว่านี้อีก โดยเฉพาะกับคนเจ็บไข้ได้ป่วย ผู้ตกทุกข์ได้ยาก ที่สำคัญ เทศกาลนี้ กับฝันนี้ จุดไฟแห่งการให้ ให้กับใจของฉัน ............................ |