“เราเป็นผู้ลี้ยงแกะที่ดี เรารู้จักแกะของเรา ....” (ยน 10:14) ................................... ดั่งหนึ่งหยาดค้าง เหมือนหนึ่งหยาดน้ำค้างหยาดแต้มดิน โลมไล้รินถิ่นดินแล้งแห้งเหือดโหย กลับคืนสู่ความสดชื่นหยาดค้างโปรย กลิ่นไอดินหอมโชยใจโบยบิน ขอบพระคุณเสียงอบอุ่นในวันนี้ เติมพลังเสริมชีวีไม่สูญสิ้น ขอบพระคุณพระเมตตาเป็นอาจิณ ได้ยลยินเพลงแห่งรักขับกล่อมใจ ...................................... หลายสัปดาห์ที่ผ่านมา มีเสียงร่ำร้องอยู่ภายใน อยากพาชีวิตออกจากความวุ่นวายในกรุงเทพฯเหลือเกิน อยากใช้ชีวิตในชนบทเงียบๆ ที่รอบบ้านรายล้อมไปด้วยป่า เขา ลำธาร คิดแล้วก็เตรียมวางแผนตัวเองมากมาย แต่สุดท้าย...คำตอบคือทำไมฉันจึงเห็นแก่ตัวเช่นนั้น ฉันจะหนีความวุ่นวายไปหาความสงบสุขของตนเองเช่นนั้นหรือ แล้วเด็กๆ ที่นี่หละ....ฉันจะทอดทิ้ง ไม่นำพระเยซูเจ้าไปให้พวกเขาแล้วหรือ เครื่องมือเล็กๆอย่างฉัน จะละทิ้งหน้าที่ของตนเองหรือ ความสับสนในการตัดสินใจทำให้ฉันปวดหัวไปหลายวัน จนกระทั่งวันที่ได้เข้าสอนนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ในวิชาคริสตศาสนาว่าด้วยเรื่องศีลศักดิ์สิทธิ์ สายตาของเด็กๆแม้แต่เด็กที่นับถือศาสนาพุทธ ที่ตั้งใจ สนใจ ใส่ใจเรียนรู้เรื่องราวในคริสตศาสนา มันทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉันเห็นแก่ตัวจริงๆ .................................... ผู้เลี้ยงแกะที่ดีย่อมรู้จักแกะของตนเอง พระองค์ทรงรู้จักฉันดี ทรงรู้ว่าจะเปลี่ยนใจฉันอย่างไร ให้เดินไปในทางของพระองค์ ............................. พระองค์เป็นยิ่งกว่าผู้เลี้ยงที่ดี แต่เป็นผู้ให้ชีวิต พระองค์จะทรงห่วงใยฉันมากเพียงไหน ........................ วันนี้ ช่วงเย็นฉันนั่งอยู่ที่หน้าร้านขายขนมของโรงเรียน เด็กชายคนหนึ่งมือถือถุงขนม อีกมือถือขวดน้ำ ในขณะที่กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบหลอด ถุงขนมก็ร่วงหล่นลงพื้น ขนมในถุงกระจายตกพื้นเสียหลายชิ้น เด็กชายรีบคว้าถุงขนมขึ้นมาจากพื้นเหลือขนมในถุงไม่กี่ชิ้น ก่อนจะเดินจากไป ฉันไม่กล้ามองนัก ด้วยฉันเอาวิญญาณของความเป็นแม่ใส่เข้าไปเสียแล้ว ในขณะนี้ ลูกต้องใช้ชีวิตต่อสู้อยู่กับความผิดหวังแม้เพียงเล็กน้อย ถ้าเด็กชายคนนั้นกำลังหิวมาก เงินมีเหลือซื้อได้เพียงเท่านั้น ขนมที่หล่นร่วงไป ฉันแอบกลืนน้ำตาลงไปเสียหลายหยด ชีวิตแต่ละชีวิตช่างมีคุณค่าเหลือเกิน มีคุณค่าอย่างน้อยก็สำหรับใครคนหนึ่งทีเดียว ความรักในระหว่างมนุษย์ด้วยกันยังยิ่งใหญ่ปานนี้ แล้วความรักที่พระรักฉันหละจะยิ่งใหญ่เพียงใด พระองค์เป็นยิ่งกว่าผู้เลี้ยง เป็นพระผู้สร้างชีวิต พระองค์จะไม่ทรงรัก ไม่ทรงเมตตาฉันหรือ ........................ ...ขอบพระคุณพระเมตตาไม่สิ้นสูญ ขอบพระคุณรักเพิ่มพูนด้วยคุณค่า ขอบพระคุณหยาดน้ำค้างจากฟากฟ้า ที่หยาดมาเติมใจล้าให้อิ่มเอม... ................... |