“จงเป็นผู้เมตตากรุณา ดังที่พระบิดาของท่าน

ทรงพระทัยเมตตากรุณาเถิด...

จงให้ แล้วพระเจ้าจะประทานแก่ท่าน...”

(ลก 6:36-38)

.............................................

ประสบการณ์ผ่านชีวิต

...หลังจากน้ำที่ท่วมขังหน้าบ้านจาก

เหตุการณ์มหาอุทกภัยได้ลดลงจนเกือบแห้งสนิทแล้ว

สิ่งที่ตามมาคือตะไคร่น้ำสีเขียวเข้ม กับกองทัพยุงมหาศาล

กลิ่นคลอโรฟิลของตะไคร่น้ำตากแดดเป็นกลิ่นที่ไม่ยั่วยวนใจนัก

บริเวณที่แห้งแล้วจะกลายเป็นสีขาวเหมือนแป้งแห้งติดกับพื้นถนน

เมื่อเปียกน้ำก็จะกลายเป็นสีเขียวอีกครั้งหนึ่ง

ฉันรำพึงกับตัวเองในใจว่าจะดำเนินการขัดล้างในบ้านให้สะอาดเสียก่อน

แล้วพอน้ำบริเวณถนนหน้าบ้านแห้งสนิทจึงล้างถนน

โดยในใจคิดว่าจะชวนเพื่อนบ้านในซอยมาร่วมกันล้างทั้งซอย

ช่วงที่ล้างระเบียงหน้าบ้านฉันได้พี่ข้างบ้านใจดี

แบ่งปันน้ำยาขัดพื้นและน้ำยากัดสนิมพร้อมแปรงขัดพื้นและถุงมือให้ฉันด้วย

ทุนแรงอย่างมาก ฉันไม่ต้องออกแรงขัดมากนักพื้นบ้านก็สะอาดเอี่ยมทีเดียว

เช้าวันรุ่งขึ้น  เพื่อนบ้านตรงข้าม อายุรุ่นป้า เปรยเสียงค่อนข้างดังว่า

ถนนหน้าบ้านใครขัดบ้านใครบ้านมันเอาแล้วกัน

ประโยคของป้าท่านนี้ทำให้ฉันรู้สึกสะท้อนในใจ

ในขณะที่ฉันเฝ้ารอให้พื้นถนนหน้าบ้านแห้ง

พี่ข้างบ้านก็นำน้ำยากัดสนิมมาให้ฉันอีก 1แกลลอนใหญ่

พร้อมบอกกับฉันว่า ถ้าจะใช้แปรงขัดมีด้ามก็มาหยิบไปใช้ได้นะ

ทั้งยังสอนวิธีการใช้น้ำยากัดสนิมให้กับฉันด้วย

พี่บอกฉันว่า มันเป็นน้ำยากัดกร่อน อันตราย

ต้องใส่ถุงมือ อย่าให้โดนผิวหนัง ระวังเด็กๆด้วย

และชี้ให้ฉันดูพื้นปูนหน้าบ้านของพี่ที่ถูกกัดกร่อนจนเป็นหลุมมากมาย

ในหนึ่งวันฉันได้พบกับหัวใจถึง 2 แบบ

หัวใจที่สวยงาม แม้เสียงของพี่จะไม่ได้หวาน และแลจะห้าวๆ ด้วย

กับเสียงนิ่มๆ ของคุณป้า กับหัวใจที่แตกต่าง

ฉันขอบคุณพี่ท่านนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนพี่ออกจะขำๆ ฉัน

เย็นนี้ฉันทำการล้างถนนหน้าบ้านและเผื่อแผ่ไปถึงบ้านพี่ และบ้านป้าด้วย

พี่ไม่อยู่บ้าน ถ้าอยู่เธอคงจะออกมาช่วยฉัน

ส่วนบ้านคุณป้า ต่างออกมายืนดูฉันราดน้ำยา ขัดพื้นถนน ล้างถนนให้

แล้วก็เข้าบ้านไป เพราะยุงที่แสนชุกชุมเหลือเกิน

ฉันยอมให้ยุงกัด รุมประหนึ่งอีแร้งหิวกระหายเจอเหยื่ออันโอชะ

เพื่อจะได้ถนนสะอาดๆ ไว้อวดพี่ผู้มีเมตตาท่านนั้นในเช้าวันรุ่งขึ้น

...................

บางที การสอนใจใครสักคนหนึ่ง อาจจะไม่ต้องใช้คำพูดก็ได้

การกระทำนั้นก็ยิ่งใหญ่กว่าคำพูดนัก

อย่างน้อย เลือดเพียงไม่กี่หยดที่เสียให้กับยุง แรงกายที่เสียไปบ้าง

ก็คุ้มค่ากับการที่ได้สอนใจใครแม้เพียงสักคนเดียวก็พอ

.........................

“ปล.พี่ผู้มีเมตตาท่านนั้น เธอให้ฉันยืมกระชอนไปช้อนปลาที่หลงทางมา

เพื่อนำไปเลี้ยงในอ่างน้ำที่บ้านของฉัน

ฉันได้ทั้งปลาหลายชนิด กุ้งฝอยน้อย

และ สำคัญยิ่ง....นั่นคือความสุขกับมิตรภาพดีดีในวันนี้”

...........................