“วันหนึ่ง พระเยซูเจ้าทรงยืนอยู่บนฝั่งทะเลสาบเยนเนซาเรท

ขณะที่ประชาชนเบียดเสียดรอบพระองค์

เพื่อฟังพระวาจาของพระเจ้า...

เมื่อตรัสสอนเสร็จแล้ว พระองค์ตรัสแก่ซีโมนว่า

“จงแล่นเรือออกไปที่ลึก และหย่อนอวนลงจับปลาเถิด...”

 (ลก 5:1-11)

......................................

สะกิดใจ..ให้คิด

ปลาน้ำตื้นเหลือเพียงปลาตัวเล็กๆ

เพราะต่างคนต่างแสวงหาปลาตัวโตไปเสียสิ้น

เหลือเพียงในน้ำลึกเท่านั้นที่จะได้ปลาตัวโต

แต่คนที่ว่ายน้ำไม่เป็น ขาดประสบการณ์ในการต่อสู้กับคลื่นลมทะเล

ขาดประสบการณ์ในการแสวงหาแหล่งอาศัยของปลาตัวใหญ่

สำคัญยิ่งขาดประสบการณ์ในการบังคับเรือให้เป็นไปในทิศทางที่ต้องการ

แล้วจะได้ปลาตัวใหญ่ได้อย่างไร

อย่ากลัวที่จะเริ่มต้นเรียนรู้ที่จะว่ายน้ำ บังคับเรือ และหาแหล่งอาศัยของปลา

ไม่มีสิ่งใดที่เราทำไม่ได้เลยถ้าเรามีความพยายามที่จะทำ

เว้นเสียแต่ว่า...เรายอมแพ้และบอกกับตัวเองว่าเราทำไม่ได้

ฉันได้รับถ้อยบทความสอนใจของ คุณพ่อเชาวฤทธิ์  สาสาย

ซึ่งจริงๆแล้วที่ฉันชอบเพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ฉันยังขาดแคลน

โดยเฉพาะในวันที่ว่างเว้น เปล่าดาย ขาดอุดมการณ์

มันเป็นแรงพลังที่ผลักดันให้ฉันกลับมาคิดวิเคราะห์ตัวเองใหม่

กล้าที่จะลงเรือ ยืนหยัดที่จะมุ่งหน้าออกไปยังทะเลลึก

และมุ่งมั่นที่จะเรียนรู้การหาปลาตัวใหญ่

บางที ขอเป็นเพียงอวนที่แข็งแรงก็น่ายินดียิ่งแล้ว

สำหรับฉัน

.....................................................