“อย่าสะสมทรัพย์สมบัติไว้สำหรับตัวในโลกที่อาจเป็นสนิมและแมลงกินเสียได้ ....ทรัพย์สมบัติของท่านอยู่ที่ไหน ใจของท่านก็อยู่ที่นั่นด้วย” ( มธ 6: 19-21) .................................................... ในช่วงวิกฤตมหาอุทกภัยครั้งยิ่งใหญ่นี้ ทั่วทุกแห่งต่างได้รับผลกระทบกันหนักบ้างเบาบ้างตามสภาพการณ์ บ้างก็สูญเสียทรัพย์สินที่หามาสะสมไว้แทบชั่วชีวิต บ้างก็แทบล้มละลายที่ธุรกิจต้องจ่อมจมอยู่ใต้น้ำ เสียคุณยายท่านหนึ่งที่ร่ำไห้กับการสูญเสียครั้งนี้ ด้วยวัยที่เหนื่อยล้า และยังต้องพลัดพรากจากบ้านตนเอง ออกมายังศูนย์อพยพ คุณยายเฝ้าร่ำพร่ำพรรณาว่า ยายหมดแล้ว ยายไม่มีอะไรเหลือแล้ว ฉันนั่งฟังข่าวแล้วก็สะท้อนจิตใจ กับคุณยายที่แกคงมีทรัพย์สมบัติพอได้ใช้ในยามแก่เฒ่า ก็มีอันต้องสูญสลายเสียหายไปซะสิ้น ทรัพย์สมบัติที่ขโมย(ที่มาในรูปแบบต่างๆ รวมทั้งน้ำด้วย)และแมลงมากัดกินได้ ยิ่งมีมากก็ยิ่งห่วงอาลัยอาวรณ์มากขึ้น บ้านของฉัน ที่กรุงเทพฯ ไม่ได้มีทรัพย์สมบัติอะไรมากมาย แต่กระนั้น ในขณะที่ฉันเฝ้าบอกตนเองว่า ไม่เห็นต้องพะวงหรือห่วงอะไรเลย อะไรจะเกิดก็เกิดเถิด แต่พอได้รับข่าวถึงระดับน้ำแต่ละครั้ง ฉันก็ไม่ค่อยสบายใจเท่าใดนัก แม้จะยังพอนิ่งนอนใจได้ในระดับน้ำที่ขึ้นมาช้าๆ แต่เรื่อยๆนี้ ฉันยังคงแวะเวียนเข้าออกต่างจังหวัดและบ้านกรุงเทพเป็นระยะ เพื่อดูข้าวของเล็กน้อยนั้นว่ายังปลอดภัยดีหรือไม่ บางทีก็นึกว่า ทำไม ไม่ท่วมสูงๆซะให้รู้แล้วรู้รอดไปซะ จะได้รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรเสียที ............................................ “ทรัพย์สมบัติของท่านอยู่ที่ใด ใจของท่านก็อยู่ที่นั่นด้วย” ตัวอยู่ต่างจังหวัด แต่ใจอยู่กรุงเทพฯ กับสมบัติเล็กน้อยบนโลกใบนี้ ............................ |