ในช่วงเวลาแห่งความเครียดทั่วประเทศไทย

ช่วงที่ผืนแผ่นดินไทยหลายแห่งต้องจมอยู่ใต้แผ่นน้ำ

ช่วงที่หลายชีวิตต้องร้องไห้เพราะการสูญเสียและไร้ที่อยู่อาศัย

มีเพียงพระเมตตาเอื้ออาทรที่จะผ่อนร้อนหนาวร้าวรานนี้ได้

พลังใจสำหรับการต่อสู้ดิ้นรนของทุกชีวิตที่พบกับปัญหา

................................

เย็นวันนี้ ฉันฟังข่าวช่อง Thai PBS

เหตุการณ์ที่เด็กชายอายุ 13 ปี คนหนึ่งจมน้ำและเจ้าหน้าที่ช่วยขึ้นมาได้

ในระหว่างที่เดินทางสู่โรงพยาบาล ต้องผ่านการเดินทางหลายทอด

น้องทำท่าจะหลับอยู่ตลอดเวลา ทำท่าจะหมดสติจนน่าเป็นห่วง

เจ้าหน้าที่ต้องคอยผายปอด ตบแก้มเรียกสติน้องให้กลับคืนมา

เสียงเรียกน้องดังไปตลอดการเดินทาง

จนฉันจำชื่อน้องได้แม้นยำ “น้องเต้”

กว่าจะเดินทางถึงโรงพยาบาลหัวใจฉันแทบจะหยุดเต้นไปด้วย

ร้องไห้เหมือนกับเข้าไปนั่งอยู่ในรถคันนั้น

นั่งลุ้น นั่งเชียร์ให้น้องหายใจตลอดการเดินทาง

จนน้องถึงมือพยาบาล ฉันก็ยังส่งพลังให้เรื่อยๆ

สักครู่ คุณยายของน้องก็เดินทางมาถึง

คุณยายร้องไห้ เป็นห่วงหลาน ฉันก็หัวใจปวดร้าวไปด้วย

จนเจ้าหน้าที่บอกว่าน้องปลอดภัยแล้ว

ฉันก็ค่อยยังชั่วขึ้น...แม้จะยังไม่เต็มร้อยนัก

..............................................................

ด้วยเสียงภาวนาอันน้อยนิดของลูก

ด้วยหัวใจที่พันผูกกับสิ่งสร้างของพระองค์

ด้วยหัวใจรักที่อาจจะเดินพลัดผิดหลง

แต่สำหรับพระองค์...แม้ลูกพลัดหลง..จะยังทรงให้อภัย

โปรดเมตตาทุกชีวิตบนโลกใบนี้

โปรดปราณีเหล่าลูกนี้ที่เหลวไหล

โปรดส่องสว่างด้วยพลังรักทุกดวงใจ

โปรดนำทางให้ ผู้ประสบภัย  ผ่านพ้นทุกข์ภัยโดยเร็ววัน

.................................