ถ้าเรารักใครสักคนหนึ่งมากมายชนิดที่ใครๆว่า ความรักทำให้คนตาบอด ดังนั้น ความผิดทั้งหลายที่คนที่เรารักกระทำลงไป ไม่ว่าจะด้วยความคิดหรือการกระทำ เราก็จะมองข้ามมันไปได้อย่างง่ายดาย อาจจะติดใจสงสัยบ้างแต่ก็จะต้องหาข้อสรุปลงด้วยความรักให้อภัยทุกอย่าง เช่นเดียวกัน ในวันที่ใจสงสัยในพระ ในสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำ ถ้าความรักเรายิ่งใหญ่พอ ถ้าเรารักพระพอ เราจะมีแต่ความเชื่อมั่น และความศรัทธาด้วยความรักนั้น แต่มนุษย์ใจอ่อนแอ ปากบอกรักพระเจ้าสิ้นสุดจิตใจ แต่ใจจริงมีแต่ความระแวงสงสัยอยู่ตลอดเวลา เราเคยรักพระเจ้าเหมือนที่เรารักคนที่เราแสนรักเทียบเท่ากันได้ไหม เมื่อมาพิจารณาจริงๆ ก็ไม่ใช่ เรารักตัวเอง และความสุขของตัวเองมากกว่าอื่นใด “ภาวนาเพื่อความรักที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้า ที่เทียบอะไรไม่ได้เลยกับความรักอ่อนแอของลูก” .................................................... สัปดาห์นี้ พานักเรียนดูหนังประวัตินักบุญแบนาแด๊ต ซูบิรู “ฉันไม่สัญญาว่าหนูจะมีความสุขในโลกนี้ แต่โลกหน้า แน่นอน!” แม่พระบอกเช่นนั้นกับเธอ เธอไม่ต้องการที่จะรักษาอาการเจ็บป่วยของเธอ ด้วยน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่แม่พระมอบให้ เธอกลับบอกว่า “น้ำศักดิ์สิทธิ์นั่นไม่ได้มีไว้เพื่อเธอ” ความนบนอบ อดทน ซื่อ บริสุทธิ์ และมั่นคงในความรัก ยอมรับในความทุกข์บนโลกนี้ด้วยใจร่าเริงยินดี โดยไม่ปริปากบ่น เป็นสิ่งที่เธอทำมาตลอดชีวิตของเธอ พระเจ้าทรงเลือกคนที่ต่ำต้อย อ่อนแอ เพื่อรักและรับใช้พระองค์ ทรงเลือกคนใจสุภาพ ถ่อมตน เพื่ออยู่เคียงข้างพระองค์ แล้วฉันหละ! เป็นคนแบบไหนบนโลกใบนี้ เป็นอย่างซิสเตอร์ที่คอยพูดประชดประชัน เอาชนะ อิจฉา นักบุญแบนาแด๊ตหรือเปล่า? หรือเป็นพระสงฆ์องค์นั้น ที่เคยไม่เชื่อ แต่สุดท้ายก็ออกมาปกป้องสิ่งที่แบนาแด๊ตกระทำ ถึงกระนั้น ทุกคนก็ต่างกลับตัวกลับใจเป็นคนดี ด้วยความรักต่อพระเจ้าทั้งสิ้น แล้วฉันหละ? เมื่อไร่จะกลับใจเสียที! ............................................................ |
