...แน่แค่ไหนก็เอาชนะความตายไปไม่พ้น... เกิดเป็นคนศักดิ์ศรีตนอยู่ตรงไหน อยู่ที่ใครเหยียบหยามหรือที่ใจ เอาชนะกันร่ำไป ได้อะไรกลับมา คิดถึงคนข้างหลังกันเสียบ้าง บนเส้นทางอีกยาวไกลใครห่วงหา เอาอารมณ์เป็นใหญ่ใครเล่าหลั่งน้ำตา บุญคุณท่านเลี้ยงมาทดแทนค่าด้วยอะไร ถอยหลังสักคนละก้าวมันเสียศักดิ์ศรีหรือเปล่า เดินหน้าซัดกันเข้ามันสะใจกว่าใช่ไหม ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสูญเสียมันถึงจะสาแก่ใจ เอาสมองส่วนไหนมาใช้คิดตรึกตรองกัน หนึ่งชีวิตที่เกิดมามีค่ามากแค่ไหน หากไม่คิดถึงใครก็คิดถึงพ่อแม่ที่โศกศัลย์ ทดแทนบุญคุณท่านด้วยน้ำตาหรือไงกัน เพื่อนที่บอกรักนั้นรักกว่าผู้ให้กำเนิดหรือไร ยอมตายแทนเพื่อนได้ไม่เคยเดือนร้อน เคยคิดก่อนทำกันบ้างไหม ใครเฝ้าฟูมฟักรักแสนรักเพราะเจ้าคือดวงใจ แต่เจ้าทำไม หัวใจไม่มีเยื่อใยให้ใครคนนั้นเลย ......................................................... ในวันที่ได้อยู่ในเหตุการณ์นักเรียนชายจับกลุ่มจะตีกัน ความรู้สึกแรกคือเศร้าใจแทนพ่อแม่ที่ไม่รู้อะไรเลยที่บ้าน ถ้าพ่อแม่รู้คงรีบรุดขับรถแทบบินมารับลูกของตนกลับบ้าน ด้วยห่วงใยชีวิตของลูกที่ตนเฝ้าฟูมฟักมาจนเติบใหญ่ แต่ความรักในกลุ่มเพื่อน และจิตใจที่ยึดมั่นจะเอาชนะ ความอาฆาตแค้น ไม่ยอมกันมันยิ่งใหญ่กว่าความรักของพ่อแม่ ความเคารพในชีวิตของกันและกันหายไป .................................................... ขอคำภาวนาเพื่อสันติภาพในหัวใจเยาวชนไทย ให้พวกเขามีหัวใจรักสันติ และอยู่กันอย่างสงบสุข ใช้พลังที่มีทำคุณประโยชน์เพื่อสังคม และเพื่อคนรอบข้างเสมอ ขอพระพรแห่งความรัก และจากคำภาวนานี้ ส่งผลดลบันดาลให้ความรักจากทุกมุมโลก หลั่งไหลสู่หัวใจเยาวชนคนไทย ให้เต็มเปี่ยมด้วยจิตใจที่อ่อนโยน รักและรับใช้ทุกคนเสมอ ............................ |