“ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป...”

เพลงวันแม่ดังแว่วมาแต่ไกลในช่วงเทศกาลวันแม่นี้
ความหวังของแม่แท้จริงอยากให้ลูกเป็นที่รักของทุกคน  มีพลังที่จะก้าวไปสู่ฝันที่เจิดจรัส
เป็นพลังแทนแม่ที่นับวันก็จะร่วงโรยไปตามกาลเวลา
เมื่อครั้นสมัยยังเยาว์วัย
คุณค่าของความเป็นแม่หาได้มีความหมายในชีวิตของลูกคนหนึ่งไม่
แม่...กลายเป็นหน้าที่ที่จะต้องดูแลลูก และให้ในสิ่งที่ลูกต้องการ
จวบจนวันหนึ่ง  ลูกคนนี้ต้องมาสวมบทบาทความเป็นแม่
ชีวิตที่เกิดมาหนึ่งชีวิต  อยู่บนความรู้สึกอัศจรรย์ใจ
ประหนึ่งสิ่งมหัศจรรย์ของโลก
นิ้วมือน้อยๆ  เท้าน้อยๆ ปาก ตา หู น้อยๆ
ที่ออกมาเป็นตัวตน มีชีวิต ร้องไห้ได้ หัวเราะได้
สร้างความสุขใจแก่สถานะความเป็นแม่
เวลานั้นคือเวลาที่ลูกคนนี้สำนึกว่า พระคุณแม่นั้นยิ่งใหญ่เพียงใด
ครั้งหนึ่ง ลูกชายในยามนั้นอายุเพียง 4 เดือน
เป็นไข้ตัวร้อนจัด  ในขณะที่ฉันกำลังปฏิบัติภาระหน้าที่ไม่สามารถเดินทางไปหาลูกน้อยได้
ลูกน้อยอยู่กับคุณยายที่ต่างจังหวัด
ทันทีที่รับทราบข่าวจากคุณยาย  ทำนบน้ำตาฉันก็พังทลาย
ฉันไม่มีกระจิตกระใจทำงานสิ่งใดเลย เพราะใจลอยไปถึงลูกน้อยเสียแล้ว
ฉันลางานไปหาลูกน้อย เวลานั้นลูกนอนอยู่โรงพยาบาลด้วยไข้ที่สูง
ฉันมองตาลูก สื่อสัมพันธ์ระหว่างเราบอกว่า ลูกต้องการกำลังใจ
ลูกต้องการคนช่วยเหลือ ลูกเจ็บ ลูกปวด ลูกไม่สบายตัว
ฉันทำอะไรไม่ได้เลย อยากจะเจ็บแทนเหลือเกินก็ทำไม่ได้
ทำได้แค่จับมือลูก หอมลูก  ลูกแม่น่ารักไม่งอแงเลย
ในขณะที่เตียงข้างๆ ร้องไห้กระจองอแง บรรยากาศหดหู่ อบอ้าว ในห้องผู้ป่วยเด็กรวม
ผลการตรวจปัสสาวะของลูก  ลูกกรวยไตซ้ายตีบต้องย้ายเข้าโรงพยาบาลจุฬาฯ ที่กรุงเทพฯ
นับแต่นั้นมา ลูกก็เป็นขาประจำของโรงพยาบาลแห่งนี้ทุกๆ 3 เดือนลูกต้องไปฉีดสี
ดูขนาดของท่อที่กรวยไตว่าขยายหรือไม่
ทุกวันลูกต้องกินยาแก้อักเสบไม่เคยขาด
ครั้งหนึ่ง ด้วยวัยเพียง 5 – 6 เดือน
ลูกต้องอดนมและน้ำตั้งแต่เที่ยงคืน จวบจนถึงเวลาเกือบ 9 นาฬิกา
เพื่อเตรียมฉีดสีเข้ากระเพาะปัสสาวะ และ X-ray
ลูกร้องไห้งอแงขอดื่มนมแม่พาลูกไปโรงพยาบาลแต่เช้า
เพราะไม่อยากให้ลูกต้องทรมานจากการหิวโหยนานเกินไปนัก
แต่เวลาแห่งการรอคอยนั้นช่างยาวนาน
แม่ทั้งหลอกทั้งล่อ สารพัดจะทำให้ลูกลืมความหิวไปได้บ้าง
จนถึงเวลาที่หมออนุญาตให้ลูกดื่มน้ำ
แต่ทว่า  น้ำแรกแห่งวันที่ลูกต้องทนหิวแล้วได้รับคือน้ำโค้กที่เปิดระบายแก๊สออกไปแล้ว
พอลูกเห็นขวดนม ลูกไขว่คว้าจะเอาด้วยความหิวโหย
ฉันน้ำตาร่วงอีกรอบ กับภาพที่ต้องทนดู นั่นคือ
ภาพลูกที่คว้าขวดนมที่เต็มไปด้วยน้ำโค้กไปดูด ดูด
แรงดูดของลูกบอกให้รู้ว่าลูกหิวเหลือเกิน
ลูกไม่สนใจเลยว่าน้ำในขวดนั้นคืออะไร
ไม่กี่อึดใจ  น้ำโค้กในขวดนมทั้งขวดก็หมดไปภายในพริบตา
ลูกดื่มน้ำโค้กเป็นอาหารมื้อแรกที่อดทนรอคอยมานานแสนนาน
หลังจากนั้น ลูกก็ต้องเข้าไปฉายสีในห้องที่เต็มไปด้วยแสงรังสี
หมอบอกว่า สีจากน้ำโค้กจะบอกได้ว่า กรวยไตขยายหรือยัง
ฉันมือสั่นๆ สงสารลูกเหลือเกิน ลูกเล็กเกินไปที่จะต้องมาพบว่า
โลกนี้ทำไมโหดร้ายจังเลย  ทำไมลูกเพิ่งเกิดมาไม่กี่เดือน
ต้องมาพบว่า ชีวิตช่างยากที่จะดำเนินต่อไปแบบนี้
ฉันฟังหมออธิบายถึงวิธีการ  หมอฉีดยาเข้าเส้นเลือดที่แขนของลูกไม่ได้
หมอจึงต้องโกนผมลูกและเจาะเข้าที่หนังศีรษะลูก
ฉันหมดแรงที่จะทนดูลูกต้องผ่านทุกเวลาด้วยความเจ็บปวด
ฉันอุ้มลูกให้กับน้องสาวที่เป็นพยาบาล
ขอร้องให้เธอทำหน้าที่ดูแลชีวิตหลานด้วย
...........................................
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากมายในชีวิตของความเป็นแม่คนหนึ่ง
มันทำให้ฉันรู้ว่า จริงแท้แน่นอน แม่ไม่เคยรักเราด้วยเงื่อนไขใดใดเลย
ทุกสิ่งที่แม่ทำ แม่ให้ ล้วนเป็นความรักที่ไม่มีสิ่งใดเคลือบแอบแฝง
ไม่ต้องการผลประโยชน์ ไม่ต้องการผลตอบแทน ไม่มีข้อแลกเปลี่ยนใดใด
แม่ให้มากกว่าคำว่าชีวิต  มากกว่าคำว่าความเป็นคน
.....................................
บทเพลงข้างต้นสะท้อนชีวิตความเป็นแม่ได้อย่างดี
แม่ต้องการให้ลูกเป็นเด็กดี  ให้ลูกมีพลัง ให้ลูกมีความหวัง และเป็นความหวังที่สวยงามของแม่
ทางผ่านของลูกที่จะก้าวไปแล้วพบความสำเร็จ คือ ทางผ่านแห่งคำสอนของแม่
เพราะทุกคำสอนที่แม่พร่ำบ่น พร่ำสอน ไม่ได้มีผลอะไรต่อชีวิตแม่เลย
แต่นั่นคือผลแก่ลูกในอนาคต เพื่อลูกเท่านั้น จริงๆ
....................................
แม่จ๋า...ชีวิตลูกเติบใหญ่เพราะมีแม่ปกป้อง
แม่จ๋า...เพราะมีแม่คุ้มครองลูกจึงก้าวยืนได้อย่างอาจกล้า
แม่จ๋า...คำสั่งสอน คำตักเตือน คำดุว่าต่างๆนานา
แม่จ๋า...แม่รู้ไหมว่า นั่นคือพรพิเศษของแม่สำหรับลูกคนนี้จริงๆ

....................................