หลังจากที่สมัครเรียนพระคัมภีร์ทางไปรษณีย์
ก็ได้ลงมือทำใบงานด้วยความตั้งใจ
ล่วงเข้ามาถึงพระวรสารนักบุญลูกา 6 บทเรียน
และตามด้วยกิจการอัครสาวกอีก 7 บทเรียน
ความพยายามที่จะทำให้ครบรวดเดียวแลจะเป็นเรื่องยาก
จากความอ่อนล้าในหน้าที่การงานแล้ว
จำต้องค่อยๆทะยอยทำทีละ 2-3 บทเรียนต่อวัน
ทั้งนี้ต้องมีปณิธานไว้ตั้งแต่เช้าว่าเย็นนี้ต้องหาเวลาทำให้ได้เพิ่มขึ้น
และต้องสำเร็จในที่สุด
วันนี้เข้าสู่บทเรียนกิจการอัครสาวก
ได้ข้อความที่ว่า “บารนาบัสแปลว่า บุตรแห่งการให้กำลังใจ”
เป็นข้อความที่ประทับใจและสร้างกำลังใจที่ดี
ยิ่งวันนี้ได้รับถ้อยคำสั้นๆจากเซอร์ท่านหนึ่ง
ยิ่งเป็นแรงพลังผลักดันให้มีกำลังใจที่ดีที่จะไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคต่างๆ
“เหนื่อยไหม  สู้ๆ นะครูผึ้ง”
ประโยคสั้นๆ ก่อนที่จะหันหลังผละจากฉันไป
เป็นคำพูดที่ฉันซึ้งใจจริงๆ
ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้...ตอนที่ฉันมีต่อมความรู้สึกอยู่เพียงตื้นๆ
น้ำตาฉันคงไหลพลั่งพรูออกมาท่วมอาบสองแก้มเป็นแน่แท้
ความใส่ใจเล็กๆน้อยๆ เป็นน้ำเย็นไหลรินรดหัวใจที่อ่อนล้าได้ดีนัก
.......................................
ในขณะที่ใครคนหนึ่งกำลังอ่อนล้าหิวโหย
มีเพียงหัวใจที่แห้งผากในการดิ้นรนต่อสู้กับชีวิตประจำวันแต่ละวัน
ก่อนที่จะหมดแรงล้มลงไปในท่ามกลางทะเลทรายที่แห้งผากนั้น
พลันก็มีใครอีกคนหนึ่ง ซึ่งในนาทีนั้นคงเป็นเสมือนทูตสวรรค์ของพระเจ้า
เข้ามาเติมเต็มน้ำใสไหลเย็นรินรดหัวใจที่อ่อนแรงแห้งผากนั้น
ให้สดชื่น มีพลังกลับมาต่อสู้ชีวิตได้ใหม่
ด้วยเพียงถ้อยคำสั้นๆ ที่มากด้วยคุณค่าคำนั้น
ก็เกินที่จะขอบคุณ  เกินที่จะอิ่มเอมใจแล้ว
.........................................
ไม่ต้องสรรหาคำอธิบายใดใดมาให้
ไม่ต้องมีใจให้กันมากมายนัก
เพียงแค่ถ้อยคำสั้นๆ ผ่านสายตาแห่งความรัก
ก็เป็นเหมือนที่พักให้กับหัวใจล้าๆ
...................................
อย่าลืมเป็นน้ำใสใสไหลรินรดใจคนรอบข้างทุกคน
เพราะหลายครั้ง ที่เราเองก็ไม่รู้ว่า
เขาคนนั้นกำลังต้องการกำลังใจแค่ไหน
เราอาจจะเป็นคนแรกที่ทำให้เขารอดพ้น
จากการยอมแพ้ต่อความอ่อนล้าของชีวิตก็ได้
.................