“ข้าพเจ้ามีธรรมชาติมนุษย์ที่ถูกขายเป็นทาสของบาป”
(โรม 7:14)
*************************
ธรรมชาติของมนุษย์ย่อมคลุกเคล้าอยู่กับบาปไม่จบไม่สิ้น
ฉันยังรู้สึกทึ่งในประวัติชีวิตของบรรดานักบุญทั้งหลาย
พวกท่านเหล่านั้น มีธรรมชาติมนุษย์เช่นนี้บ้างไหม
พวกท่านเหล่านั้น ขจัดกิเลสบาปในตัวออกไปได้อย่างไร
ภาวนาเป็นชีวิตจิตใจหรือ ละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างหรือ
แค่เพียงเสียงยั่วยุจากสิ่งรอบข้าง
ฉันก็ก้าวเดินตามโดยไม่รอรีเสียแล้ว
.................
คนที่มีแสงแห่งดวงชีวิตริบหรี่ย่อมไม่เหมาะ
สำหรับโลกที่มัวมืดและเต็มไปด้วยแรงลมพัดพา
เพราะแสงริบหรี่ที่มีอยู่ก็จะดับมอดลง
กลายเป็นส่วนหนึ่งของความมืดไป
การเดินทางสู่จุดมุ่งหมายก็ยากลำบาก หลงทางไปเสียก่อน
สำหรับผู้ที่มีดวงชีวิตที่สว่างไสว ลุกโชน
มีครอบแก้วที่มั่นคงโอบล้อมดวงชีวิตอยู่
การเดินเข้าสู่ความมืด และแรงลมพัดนั้น
ก็ไม่เป็นอุปสรรคใดใด
เว้นแต่ว่า...คุณลืมเตรียมน้ำมันชีวิตติดตัวมาด้วย
และเผอิญดับมอดไประหว่างการเดินทางสู่จุดหมายนั้น
........................................
ฉัน...ไม่ใช่ดวงชีวิตที่ร้อนแรงนัก
เป็นดวงชีวิตที่คอยแต่จะดับมอดทุกครั้งที่แรงลมพัดผ่าน
ครอบแก้วก็ไม่เคยตระเตรียมมา
เป็นหญิงโง่ที่ไม่รู้จักระแวดระวัง เตรียมตัวให้พร้อม
มีพระพรของพระเท่านั้นที่คุ้มภัยฉันตลอดเวลา
ดื้อรั้นจะออกนอกประตูรั้วด้วยคิดว่าตนเองเก่ง
แสงดวงชีวิตที่ริบหรี่ก็คอยแต่จะมอดดับไป
หากไร้ซึ่งพระหัตถ์อันอบอุ่นของพระองค์มาป้องไว้
ดวงชีวิตของฉันคงจะดับมอดไปนานแล้ว
...........................
ธรรมชาติมนุษย์มักรายล้อมไปด้วยบาปอันน่าขยะแขยง
และฉันก็มักจะเอาตัวเองเข้าไปเกลือกกลั้วกับบาปเหล่านั้นไม่รู้จบสิ้น
ระหว่างทางเดินที่พระทรงป้องพระหัตถ์ดูแลอยู่นั้น
ฉันก็ยังมักจะปัดพระหัตถ์พระองค์ออก
อยากรู้อยากเห็นความมืดด้านนอก
ธรรมชาติมนุษย์อันน่าอิดหนาระอาใจของฉัน
ไม่มีวันจบสิ้นจนกว่าจะหมดลมหายใจไปเสีย
สิ่งที่ฉันทำได้ก็เพียงแค่...
อ้อนวอนต่อพระเจ้าว่าโปรดอย่าทรงละทิ้งลูกไปเสีย
โปรดให้อภัยลูกในกิจการบาปทุกสิ่งที่ลูกทำไป
ด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม
ขอโปรดทรงป้องพระหัตถ์ให้ลูกด้วย
เพื่อว่า ลูกจะได้ไม่ตกอยู่บาปบ่อยนัก
.................................................
“ฉันก็เป็นเพียงคนหนึ่งคน
ยังคงมีชีวิตที่สับสนหวั่นไหว
คำว่าคนก็ต้องวกวนเรื่อยไป
ในขณะที่ใจก้าวไป บาปก็วิ่งไล่ตาม”
...เพียงขอพระหัตถ์อุ่นปกป้องผองภัยลูกก็จะไม่กลัว....
...................................