...สุขใจในรักขององค์พระคริสต์
...แต่งเติมชีวิต วิญญาณจนสุดครบครัน
...ธารแห่งความรัก ล้นมาจากแดนสวรรค์
...สู่ดวงใจฉัน ขอรักพระองค์ต่อไป...
.........................
อ่านเรื่องราวของเคียร่า ลูเช่ บาดาโน่
ในบทสัมภาษณ์บิดามารดาของเธอ
จากสารโฟโคลาเร เมื่อฉบับเดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2010
ทำให้เสียงเพลงพระที่ฉันโปรดปรานเพลงหนึ่ง
ดังแว่วขึ้นมาในใจอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น
“...สุขใจในรักขององค์พระคริสต์
...แต่งเติมชีวิต วิญญาณจนสุดครบครัน
...ธารแห่งความรัก ล้นมาจากแดนสวรรค์
...สู่ดวงใจฉัน ขอรักพระองค์ต่อไป”
วันที่ 14 มีนาคม 1989
เธอได้รู้ว่ามะเร็งแพร่ไปทั่วร่างกายของเธอแล้ว
เธอใช้เวลาเงียบๆ เพื่อทบทวนตัวเอง
เธอยอมรับในสิ่งที่เธอกำลังจะเป็น
ในวัยเพียง 17 ปีของเธอ
ในขณะที่เพื่อนๆของเธอกำลังมีชีวิตที่สดใสร่าเริง
มีอนาคตที่สวยงาม
แต่เธอกำลังจะจากโลกนี้ไป
ฉันสัมผัสทุกคำพูดของเธอด้วยหัวใจ
ฉันเห็นความใกล้ชิดของความรักระหว่างเธอกับพระ
มันใกล้ชิดจนแทบจะเป็นหนึ่งเดียวกัน
ฉันเห็นความสงบ สันติ ในรอยยิ้มของเธอ ในแววตาของเธอ
แม้ในยามที่ต้องทนทุกข์กับโรคร้าย
แม้ในวันสุดท้ายเธอก็ยังสวมแบบอย่างแห่งความรัก
แบบอย่างของพระคริสต์
แบบอย่างของแสงสว่างสำหรับคนรอบข้าง
โดยเฉพาะกับเยาวชน
เธอบอกว่าเธอส่งต่อโคมเพลิงชีวิตให้เพื่อนเยาวชน
..........
เธอพูดกับแม่ของเธอในช่วงเวลาที่เจ็บหนัก
หลังเธอขอพบแขกที่มาเยี่ยม และขอพบเพื่อนเยาวชนเป็นพิเศษด้วย
คุณแม่ของเธอถามเธอว่า
“เคียร่า แม่เห็นว่าลูกทักทาย สวัสดีกับทุกคน
แต่ลูกทักทาย สวัสดีเยาวชนเป็นพิเศษแตกต่างไปจากที่ลูกทักทายผู้ใหญ่”
เธอบอกกับคุณแม่ว่า
“...คุณแม่คะ เยาวชนคืออนาคตค่ะ คุณแม่เห็นไหมคะ
ลูกไม่สามารถวิ่งได้แล้ว และลูกอยากส่งต่อคบเพลิงให้พวกเขา
คุณแม่ทราบไหมคะว่า ในกีฬาโอลิมปิกนั้น
มีคนหนึ่งวิ่งมาพร้อมกับคบเพลิง แล้วเขาก็จะหยุด
และส่งต่อให้กับอีกคนหนึ่ง เยาวชนมีเพียงชีวิตเดียว
ดังนั้น จึงควรใช้ชีวิตเดียวนั้นให้คุ้มค่าที่สุด”
เธอเลือกชุดในวันสุดท้ายของเธอ
เธอเลือกบทเพลงในพิธีมิสซาของเธอด้วยตนเอง
ในวันสุดท้ายที่แสนทรมานของเธอ
เธอกลับบอกว่าเธอมีความสุขมาก
นอกจากฉันจะชื่นชมในความรักของเธอที่มีต่อพระแล้ว
ฉันยังชื่นชมคุณพ่อคุณแม่ของเธอด้วย
ท่านสมควรจะได้เป็นนักบุญด้วยเช่นกัน
เพราะทุกสัมผัสที่ท่านร่วมทรมานไปกับลูกสาวนั้น
มันน่าเจ็บปวดเพียงใด
ฉันนึกถึงแม่พระในยามที่เห็นพระเยซูเจ้าถูกโบยตี
ถูกทำร้ายต่างๆนานา และสุดท้ายถูกตอกตรึงด้วยตะปูแหลมคมนั้น
เป็นมหาทรมานใหญ่หลวงสำหรับพระแม่ด้วยเช่นกัน
.........................
...ดวงใจ...ขอมอบถวาย เหมือนสิ่งสุดท้าย
ถวายพระองค์
โลกนี้ ทำให้ลุ่มหลง
หัวใจพะวง...ขมขื่น
...ชีวิต...มีค่านักหนา
จงรีบไปหา หาความร่มรื่น
ไหว้วอน พระพรสดชื่น หามีใดอื่นชื่นใจ
...จะติดตามองค์พระเยซู
จะไม่เหลียวดูปัญหาใดใด
จะเดินมุ่งหน้าเรื่อยไป
ยึดพระองค์ไว้ ... มั่นคง
...ดวงใจ...ขอมอบถวาย ก่อนที่จะสาย ถวายพระองค์
ก้าวไปด้วยใจมั่นคง
และไม่พะวง...ยินดี
...................