22 กุมภาพันธ์

ความเงียบสงัดโอบล้อมวิญญาณของดิฉัน ไม่มีเมฆสักก้อน ที่จะบดบังแสงสว่างไว้จากดิฉัน ดิฉันอยู่ท่ามกลางแสงสว่างอันเจิดจ้าของดวงอาทิตย์ เพื่อวาความรักของพระองค์ จะได้เปลี่ยนสภาพของดิฉันได้อย่างสมบูรญ์ ดิฉันต้องการ ให้การออกเงียบของดิฉันครั้งนี้ เป็นเหมือนว่าดิฉันเป็นนักบุญ และเป็นดังนี้แม้ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง จะเป็นเช่นไรก็ตาม กล่าวคือ แม้ดิฉันจะน่าเวทนาก็ตาม ดิฉันก็ต้องการเป็นนักบุญ และดิฉันวางใจว่า พระเมตตาของพระเป็นเจ้า สามารถทำให้ดิฉันเป็นนักบุญได้ แม้ดิฉันจะน่าสมเพชก็ตาม เหตุว่า ดิฉันมีความตั้งใจที่ดี แม้ดิฉันจะพายแพ้หลายครั้ง ดิฉันก็ยังต้องการต่อสู้ต่อไปเหมือนวิญญาณทีศักดิ์สิทธิ์ และประพฤติตนเหมือนวิญญาณที่ศักดิ์สิทธิ์ ดิฉันจะไม่ย่อท้อต่อสิ่งใดๆ เหมือนกับที่ไม่มีสิ่งใดสามารถทำให้วิญญาณที่ศักดิ์สิทธิ์ท้อถอยได้ ดิฉันต้องการอยู่หรือตาย เยี่ยงวิญญาณที่ศักดิ์สิทธิ์ โดยเพ่งมองพระองค์ พระเยซูเจ้าผู้ทรงถูกตรึงบนไม้กางเขน ให้ทรงเป็นแบบอย่างกิจการของดิฉัน ดิฉันเคยมองหาตัวอย่างรอบตัว และไม่พบสิ่งใดที่ดีพอ ดิฉันสังเกตได้ว่าความศักดิ์สิทธิ์ของตน ดูเหมือนจะถดถอย แต่จากนี้ไป สายตา
ของดิฉันจะจับจ้องอยูที่พระองค์ ข้าแตพระคริสตเจ้า ผู้ทรงเป็นผู้นำทางที่ดีที่สุดสำหรับลูก ลูกมั่นใจว่าพระองค์จะทรงอวยพรความพยายามของลูก (l333)

ในการรำพึงเกี่ยวกับบาป องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงบันดาลให้ดิฉันทราบความชั่วร้ายทั้งหมดของบาป และความเนรคุณที่มีอยู่ในบาป ดิฉันรู้สึกขยะแขยงบาปในวิญญาณ เป็นอย่างมาก แม้กระทั่งบาปที่เล็กที่สุด อย่างไรก็ดีความจริงนิรันดร ที่ดิฉันรำพึงถึงอยู่นั้น ไม่ได้นำแม้แต่เงาของการรบกวน หรือความามสงบมาสู่วิญญาณของดิฉัน และแม้ว่าดิฉันจะใส่ใจในความจริงเหล่านั้นมาก แต่การไตร่ตรองของดิฉันก็ไม่ถูกขัดจังหวะแต่ประการใด ในการไตร่ตรองนี้ สิ่งที่ดิฉันประสบมิใช่ความปลื้มปีติของหัวใจ แต่เป็นสันติสุขลึกๆ และความเงียบน่าพิศวง แม้ความรักของดิฉันจะมีมาก แต่ดิฉันก็ประสบดุลยภาพที่ไม่ธรรมดา แม้แต่การรับศีลมหาสนิทก็ไม่ก่อให้เกิดความรู้สึกใดๆ แต่นำดิฉันไปสู่ความสัมพันธ์อันลึกซึ้ง โดยที่ความรักของดิฉัน กับความรักของพระเป็นเจ้า หลอมรวมเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว (1334)

*****************************