21 กุมภาพันธ์
แสงสว่างจากการรำพึงภาคเช้า
พระเยซูเจ้าข้า ไม่ว่าพระองค์จะกระทำต่อลูกอย่างไร ลูกจะรักพระองค์เสมอ
เพราะลูกเป็นของพระองค์เป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่ว่าพระองค์จะทิ้งลูกไว้ที่นี้หรือวางลูกไว้ที่อืน
ลูกก็ยังเป็นของพระองค์เสมอไป
ข้าแต่พระเป็นเจ้า
ด้วยความรักที่ลูกมีตอพระองค์ ลูกจึงสละน้ำใจของลูกเพื่อทำตามพระดำรัส
ที่ปรีชาที่สุดของพระองค์ และเพื่อทำตามน้ำพระทัยของพระองค์ พระเจ้าข้า
พระองค์คืออาหารประจำวันของลูก พระองค์ผู้ทรงทราบถึง จังหวะการเต้นของหัวใจลูก
ทรงทราบว่า ชีวิตของลูกนั้นดำรงอยูเพื่อพระองค์แต่ผู้เดียว ข้าแต่พระเยซูเจ้าของลูก
ไม่มีสิ่งใด ดับความปรารถนาพระองค์ของลูกได้ ลูกกำลังจะตายเพื่อพระองค์
พระเยซูเจ้าข้า เมื่อใดหนอ พระองค์จึงจะทรงรับลูก เข้าไปสู่พระนิเวศของพระองค์?
[เทียบ ยน 14: 1-3]
ตราบใดที่เรามีชีวิตอยู่
ตราบนั้นความรักของพระเป็นเจ้า ก็งอกงามในเรา จนกว่าเราจะสิ้นชีวิต
เราควรต่อสู้เพื่อความรักของพระเป็นเจ้า ดิฉันทราบ และประสบมาแล้วว่า
วิญญาณที่มีชีวิตอยู่ ในความรักโดดเด่นในเรื่องนี้กล่าวคือ วิญญาณได้รับการส่องสว่างอย่างมาก
เกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ของพระเป็นเจ้า ทั้งในวิญญาณของตนเอง และในวิญญาณของผู้อื่น
และวิญญาณที่ซื่อๆ ที่ไม่มีความรู้กำลังโดดเดี่ยว ด้วยความรู้ของตน(1191)
วันนี้ ดิฉันได้ยินพระดำรัส
ดังนี้ ลูกผู้เป็นความชื่นชมโสมนัส แห่งดวงใจเรา เรามองเข้าไปในวิญญาณของลูกก็ด้วยความพอใจ
เรามอบพระหรรษทานมากมาย ก็เพราะเห็นแก่ลูก เรายังระงับการลงโทษของเรา
เพียงเพราะเห็นแก่ลูกด้วย ลูกรั้งเราไว้ และเราไม่สามารถ กระทำสิ่งที่ความยุติธรรมของเราเรียกร้องได้
ลูกมัดมือเราไว้ด้วยความรักของลูก (1193)
*****************************
|