18 กุมภาพันธ์

พระเยซูเจ้าตรัสกับดิฉันว่า “เราต้องการมอบตัวเราแก่วิญญาณทั้งหลาย และทำให้พวกเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของเรา แต่มีน้อยคนนัก ที่ต้องการรับพระหรรษทานทั้งหมด ที่ความรักของเราเจตนามอบให้พวกเขา พระหรรษทานของเรา ย่อมไม่สูญหายไปไหน ถ้าวิญญาณที่ควรเป็นผู้รับพระหรรษทานไม่ยอมรับพระหรรษทานนั้นวิญญาณอื่นก็จะรับไป แทน” (1017)

ดิฉันเข้าใจในเรื่องการสมรสฝ่ายจิต ระหว่างวิญญาณดวงหนึ่งกับพระเป็นเจ้า ซึ่งไม่มีเครืองบงชี้ภายนอก เป็นเรื่องภายในล้วนๆ ระหว่างวิญญาณกับพระเป็นเจ้า พระหรรษทานนี้ ชักนำดิฉันเข้าไปยังใจกลางไฟรักของพระเป็นเจ้า ดิฉันตระหนักได้ลถึงสภาวะไตรลักษญ์ของพระองค์ และสภาวะหนึ่งเดียวของพระบุคคลทั้งสามของพระองค์ พระหรรษทานนี้ แตกต่างจากพระหรรษทานอื่นใดทั้งหมด เป็นเรื่องชีวิตฝ่ายจิต ซึ่งดิฉันไม่สามารถ่ายทอดได้ แม้เพียงส่วนเงา (1020)

ดิฉันมีความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะถอนตัว และดำเนินชีวิตเสมือนไร้ตัวตน ดิฉันรู้สึกได้ถึงแรงรุนเร้าภายในแปลกๆ ที่ทำให้อยากซ่อนตัว ให้ลึกเร้นที่สุดเท่าที่เป็นได้ เพื่อให้มีแต่ พระหฤทัยของพระเยซูเจ้าเท่านั้น ที่รู้จักดิฉัน ดิฉันต้องการเป็นที่พำนักหลังน้อย อันสงบเงียบ เพื่อให้พระเยซูเจ้าทรงพักผ่อน ดิฉันจะไม่เปิดทางให้สิ่งใด เข้ามารบกวนพระองค์ ที่ดิฉันรัก การเก็บตัวเปิดโอกาสให้ดิฉันได้พูดคุย กับพระเจ้าบ่าวของดิฉัน อย่างสนิทสนม และแต่เพียงผู้เดียว ดิฉันพูดคุยกับสรรพสิ่งสร้าง ในขอบเขตที่พระองค์พอพระทัย หัวใจดิฉันรักพระเยซูเจ้าสุดกำลัง และดิฉันไม่รู้จักความรักอื่นใด เพราะว่าวิญญาณดิฉัน ดำดิ่งอยู่ในองค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงเป็นขุมทรัพย์แห่งเดียว ของวิญญาณดิฉัน มาตั้งแต่แรกแล้ว (1021)

*****************************