6 กุมภาพันธ์

ครั้งหนึ่งเมื่อดิฉันต้องทรมานแสนสาหัส ดิฉันผละจากงานไปหาพระเยซูเจ้า และขอพระองค์ให้โปรดประทานพละกำลังของพระองค์แก่ดิฉัน หลังจากภาวนาบทสั้นๆ ดิฉันกลับาปทำงานด้วยความกระตือรือร้นและด้วยความสุข แล้วซิสเตอร์คนหนึง [อาจเป็นซิสเตอร์จัสติน] ถามดิฉันว่า “ วันนี้ซิสเตอร์ต้องได้รับการปลอบประโลมมาใช่ไหมคะ? ซิสเตอร์ดูหน้าตาสดใสจังแน่เลย พระเป็นเจ้ามิได้ประทานแต่ความทุกข์ แต่ให้การปลอบประโลมใจแกซิสเตอร์ด้วย” “ซิสเตอร์เข้าใจผิดแล้วละ ถึงดิฉันจะทรมานมาก ดิฉันก็มี
ความสุขมาก เมื่อดิฉันทรมานน้อย ความสุขของดิฉันก็น้อย” อย่างไรก็ตามดิฉันทราบว่าวิญญาณดวงนี้ไม่เข้าใจในสิ่งที่ดิฉันพูด ดิฉันพยายามอธิบายให้เธอทราบว่า เมื่อเราทรมานมาก เราก็มีโอกาสมากทีจะแสดงความรักของเราต่อพระเป็นเจ้า แต่มื่อเราทนทุกข์ทรมานเพียงเล็กน้อย เราก็มีโอกาสน้อยลงที่จะแสดงความรักของเราต่อพระองค์ และเมื่อเราามทนทุกข์ทรมานเลยความรักของเราก็ไม่ยิ่งใหญ่และไม่บริสทธิ์ อาศัยพระหรรษทานของพระเป็นเจ้า เราสามารถเข้าลถึงจุดที่ว่า ความทุกข์ทรมานจะเป็นความชื่นชมยินดีสำหรับเรา เพราะความรักสามารถทำงานเช่นนี้ได้ในวิญญาณที่บริสุทธิ์ (303b)

*****************************