5 กุมภาพันธ์

ข้าแต่องค์ความดีสูงสุด ลูกอยากรักพระองค์อย่างที่ไม่มีผู้ใดเคยรัก พระองค์มาก่อน ลูกอยากนมัสการพระองค์ทุกเวลานาทีของชีวิต และรวม น้ำใจของลูกให้เป็นหนึ่งเดียวกับน้ำพระทัยศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ ชีวิตของ ลูกจะไม่จำเจน่าเบือหน่าย แต่จะเปลียนแปรไปดุจเดียวกับสวนที่มีไม้ดอก นานาพรรญ จนกระทั่งลูกไม่ทราบว่าจะเด็ดดอกไหนก่อน ดอดลิลลี่แห่ง ความทุกข์เทวษ หรือดอกกุหลาบแห่งความรักเพื่อนมนุษย์ หรือดอก ไวโอเล็ตแห่งความสุภาพถ่อมตน ดิฉันจะไม่แจกแจงเรื่องเหล่านี้ ซึงชีวิต ประจำวันของดิฉันต้องเกี่ยวข้องด้วยอยู่แล้ว เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่นักที่ทราบว่า ควรใช้ประโยชน์จากปัจจุบันขณะอย่างไร (296)

ความรักที่ยิ่งใหญ่นั้น สามารลเปลี่ยนสิ่งเล็กน้อยให้เป็นสิ่งยิ่งใหญ่ได้ และมีแต่ความรักเท่านั้นที่ให้คุณค่าแก่การกระทำของเรา และยิ่งความรักของ เราบริสุทธิ์ขึ้นเท่าไร เพลิงแห่งความทุกข์ที่อยู่ภายในเราก็จะยิ่งมอดลงเท่านั้น และความทุกข์ก็จะไม่เป็นความทุกข์สำหรับเราอีก กลับกลายเป็นความยินดี ดวงใจของดิฉันประสบกับการสำรวมเช่นนี้ อาศัยพระหรรษทานของพระเป็นเจ้า ซึ่งดิฉันามเคยมีความสุขได้มากเท่ากับการรับทนเพื่อพระเยซเจ้า ผู้ที่ดิฉันรักตลอดทุกลมหายใจ (303a)

*****************************